یک مسوول صنعت پتروشیمی: ایجاد 200 هزار شغل با تولید یک میلیون تن محصول امکان پذیر نیست

رئیس دفتر توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی با بیان این که ایجاد اشتغال٢٠٠ هزار نفری در هر یک میلیون تن محصول پتروشیمی، یک ادعاست گفت: میزان اشتغالزایی در واحدهای مادر و بالادستی کمتر از ٥٠٠ نفر است.

به گزارش پتروشیمی نیوز، «رضا محتشمی پور» در نشست خبری که در حاشیه بیست و دومین نمایشگاه بین المللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی، با اشاره به ادعای یک کاندیدای ریاست جمهوری مبنی بر ایجاد اشتغال ٢٠٠ هزار نفر به ازای تولید یک میلیون تن محصولات پتروشیمی، گفت: صنعت پتروشیمی تامین کننده ١١ صنعت مختلف و ضریب اشتغال در این صنایع با هم بسیار متفاوت است.

وی افزود: به عنوان مثال، صنایع تزریقی پلاستیک در بعضی آمارها به ازای هر یک تن، یک شغل ایجاد می‌کند که با درنظر گرفتن منطق کاندیدای ریاست جمهوری، به ازای هر یک میلیون تن در این صنعت باید یک میلیون نفر شغل ایجاد شود اما در سایر صنایع، میزان اشتغال زایی پایین است.
رییس دفتر توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی یادآور شد: توجه به این نکته که شکل صنعت پتروشیمی به دلیل سرمایه گذاری‌هایی که به منظور ارتقای فناوری انجام می‌شود، به سرعت در حال تغییر است، بنابراین سهم اشتغال به ازای هر یک واحد تولید نیز کاهش یافت.

وی با اشاره به این که پارسال ٥١ میلیون تن محصول پتروشیمی در کشور تولید شده، افزود: بیش از نیمی از این تولیدات در داخل واحدهای پتروشیمی مصرف شده است.

محتشمی پور با بیان این که میزان اشتغال در واحدهای بالادستی صنعت پتروشیمی را در فناوری قدیمی حدود ٥٠٠ شغل به ازای یک میلیون تن تولید محصول است، گفت: با ورود فناوری جدید و سبک شدن واحدها، میزان اشتغالزایی به حدود ٣٠٠ تا ٣٥٠ نفر رسید؛ یعنی با ارتقای فناوری، مقدار اشتغالزایی نیز کاهش یافته است.

وی با تاکید بر این که بخش بزرگی از تولیدات صنعت پتروشیمی در داخل خود صنعت استفاده می شود، افزود: میزان اشتغالزایی در واحدهای مادر و بالادستی از کمتر از ٥٠٠ نفر آغاز می شود و در واحدهای میانی و گاه نهایی به طور میانگین به حدود ٢ هزار تا ٢ هزار و ٢٠٠ تا می رسد که این اعداد به نوع واحدها بستگی دارد.

رئیس دفتر توسعه صنایع پایین دستی گفت: بخشی از محصولات پتروشیمی مانند سوخت یعنی گازمایع و آروماتیک سنگین، کود، مواد شیمیایی وارد صنعت نمی شوند، در نتیجه اشتغالزایی چندانی به همراه ندارند.

وی ادامه داد: با فرض اینکه ما به ازای تولید یک میلیون تن محصول در صنعت پتروشیمی چه حجم اشتغالزایی خواهیم داشت، باید همه این اجزا را در نظر گرفت سپس با احتساب یک میانگین وزنی به نتیجه رسید.

وی گفت: براساس عملکرد سال ٩٥، اشتغالزایی ١٦ هزار نفر به ازای تولید یک میلیون تن محصول در کل صنعت پتروشیمی محاسبه شده است.

وی با اشاره به این که پارسال ٦ میلیون و ١٠٠ هزار تن محصول پلیمری در کشور تولید شده است، افزود: از این میزان حدود ٥٠ درصد یعنی سه میلیون تن در داخل کشور جذب و بقیه صادر شده است.
محتشمی پور با بیان این که براساس آمار رسمی وزارت صنایع، پروانه بهره برداری از ١٦ میلیون تن صنعت پلاستیک صادر شده است، گفت: حدود سه میلیون تن پلیمر در کشور تولید و حدود ٤٠٠ هزار تن نیز وارد شده که در مجموع سه میلیون و ٤٠٠ هزار تن در سال گذشته در کشور مصرف شده است.

رئیس دفتر توسعه صنایع پایین دستی در توضیح فاصله میان ظرفیت واحدهای پلیمری که پروانه بهره برداری کسب کرده اند و میزان مصرف پلیمر در کشور افزود: بخشی از این میزان، ظرفیت غیرواقعی است که عمدتا مربوط به مجوزهایی می شود که برای دریافت مواد اولیه از پتروشیمی صادر شده است که زیر ١٠ میلیون تن برآورد می شود.

وی با بیان این که یک تا دو سال گذشته توقف تولید در بنگاه‌ها بسیار زیاد شنیده شده است، افزود: در یک سال گذشته با افزایش فروش روبرو بوده ایم که این امر نشان دهنده این است که با وجود توقف واحدهای کوچک تر، واحدهای بزرگتر افزایش ظرفیت داده اند.

رئیس دفتر توسعه صنایع پایین دستی، زیرساخت‌های آماده تولید به لحاظ سخت افزاری را در بخش پلیمری حدود ١٠ میلیون تن اعلام کرد و افزود: وضعیت صنعت پلیمری کاملا به لحاظ شاخص های آماری، اشتغال و هم ضریب بهره برداری با صنایع دیگر تفاوت های جدی دارد.

وی تاکید کرد: با هر افزایش تولید در صنعت پتروشیمی، ظرفیت تأمین نیاز صنعت بالا می رود و می تواند ظرفیت ایجاد کند اما لزوما به این معنی نیست که هر یک میلیون تن محصول، به‌طور دقیق تعداد مشخصی شغل به وجود می آورد بلکه الزامات دیگری دارد که نمی توان به یک شاخص اتکا کرد.

به گفته محتشمی پور، صنایع پایین دستی به ویژه در صنایع کوچک، ظرفیت خوبی برای اشتغالزایی دارد و هر یک درصد که افزایش داشته باشیم یک گام به جلو برمی داریم اما نباید اعداد نجومی استفاده شود؛ ضمن آن که در زمان انجام طرح اشتغال موقت ایجاد می شود که پایدار نیست و مربوط به بخش پیمانکاری می شود در نتیجه در زمان بهره برداری رقم اشتغال پایین می آید.