«فلوریس ون بروگل»، دانشجوی فوق دکتری و همکارانش در دانشگاه واشنگتن برای درک پاسخ این سوال حسگری ساختند که قادر به اندازه‌گیری نیروها بود. آنها با استفاده از این حسگر یا سنسور همراه با یک دوربین فیلمبرداری با سرعت بالا، اسکنر میکروسکوپی الکترونی و دستکاری شیمی آب موفق به کشف ویژگی خاصی شدند که مگس قلیایی برای جلوگیری از خیس شدن از آن بهره می‌برد.

دانشمندان با انجام تحقیقی دریافتند حشره‌ای موسوم به «مگس قلیائی» حتی پس از ورود به دریایی از آب هم خیس و مرطوب نمی‌شود و بدنش خشک باقی می‌ماند.

به گزارش سلامت آنلاین، مگس‌های قلیائی (Alkali flies) یا آن‌طور که معروف شده‌اند: Ephydra hians، حشرات پرموی کوچکی هستند که در سواحل دریاچه مونو در کالیفرنیا زندگی می‌کنند.

بر اساس یافته‌های مطالعه‌ای تازه که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده، محققان دانشگاه واشنگتین کشف کرده‌اند که موی گسترده‌شده روی بدن این موجودات حبابی از هوا را گرداگرد این حشره پدید می‌آورد که مانع از خیس شدن آن می‌شود.

این حشرات با شیرجه زدن به اعماق آب، از جلبکهای درون دریاچه تغذیه کنند و بدنشان تحمل زندگی در آبهای بسیار شور و قلیایی را نیز دارد. آنها زیر آب می‌توانند نفس بکشند، تخمگذاری کنند و سپس با بدنی کاملا خشک از آب بیرون بیایند.

برای زیستشناسان این سوال مطرح شده بود که چگونه این مگسها می‌توانند این همه مدت در آب باقی بمانند و در عین حال خشک و خیس‌نشده از آن بیرون بیایند.

سطح بدن این مگس پوشیده از موهای نازک بسیار زیادی است که یک نوع موم خاص این موها را دربرگرفته است. موهایی با چنین ویژگی، مگس قلیایی را قادر می‌سازد حبابی از هوا در اطراف خود ایجاد کند که کاربردی همچون «ریه خارجی» دارد و از خیس یا مرطوب شدن مگس جلوگیری می‌کند.

به گفته محققان، این نوع مو در بدن مگس قلیایی، نمونه و مثالی مناسب درباره «فرگشت» است و تکامل را در عمل نشان می‌دهد. این دریاچه به دلیل سنگینی بیش از حد مواد شیمیایی موجود در آن ماهی ندارد و به همین دلیل ، مگسهای قلیایی شکارچی بزرگی درون آب ندارند. به سبب نبود ماهی در آب، آنها تمایل بیش از حدی به شیرجه در آب پیدا کرده‌اند تا از این طریق غذایی خود را از جلبکهای زیر آن به دست آورند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه