کازگزاران: یدالله طاهرنژاد عضو شورای مركزی حزب كارگزاران سازندگی ایران است. وی سابقه كار در بنیادمستضعفان، شركت ملی نفت ایران و وزارت صنایع را در كارنامه مدیریتی خود دارد.

وی در دوره پنجم مجلس شورای اسلامی نماینده مردم نوشهر و چالوس بود كه در دور بعد ردصلاحیت شد.

طاهرنژاد 51 ساله هم اكنون علاوه بر عضویت در شورای مركزی حزب كارگزاران سازندگی، قائم مقام كمیته تشكیلات حزب و عضو شورای مركزی خانه احزاب ایران است.

خبرگزاری ایرنا دیروز درباره دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و مواضع حزب كارگزاران سازندگی گفت‌وگویی با طاهرنژاد انجام داد كه بخش‌هایی از آن، در پی می‌آید:

آقای طاهرنژاد برخی كارگزاران را به دو طیف اصفهانی - كرمانی تقسیم می‌كنند. شما به كدام طیف تعلق دارید؟

این طیف‌بندی‌ها جنبه جغرافیایی ندارد. این طیف‌ها بیشتر ساخته محفل دوستان خارج از كارگزاران است كه عنایت زیادی به كارگزاران ندارند! وگرنه آن تقسیم‌بندی را می‌توان به این صورت و واقعی‌تر مطرح كرد و آن، گرایش چپ و اعتدال است. طیفی كه گرایش چپ بیشتری دارد – البته چپ سابق- و مشی اعتدال و میانه‌روی، كه الان مرز این دو كمرنگ‌تر شده است. می‌توان آقای عطریانفر را نوك گرایش چپ فرض كرد و آقای محمد هاشمی را نوك جبهه اعتدال. با گذشت زمان نگاه‌ها بسیار به هم نزدیك‌تر شده و امروز شاید به جرأت بتوان گفت یكی از منسجم‌ترین و همگن‌ترین كادرهای رهبری در حزب كارگزاران وجود دارد.

یعنی دیگر در كارگزاران اختلاف نیست؟

بسیار اندك؛ كه البته تا حدودی طبیعی است. حضرت امام فرموده‌اند اگر 124 هزار پیامبر با هم مبعوث می‌شدند، دعوا نداشتند. از بین انسان‌ها كه تا به حال كسی چنین ادعایی نكرده است. دو نفر هم در یك خانه باشند اختلاف نظر دارند. البته الان دیگر چپ، چپ قدیم نیست؛ كما اینكه راست هم راست قدیم نیست. راست هم از مواضع خود عدول كرده است. فلسفه تفكر اقتصادی راست، رهاسازی بود. رهاسازی قیمت، رهاسازی اقتصاد از دست دولت و سپردن كار به دست مردم. الان اینها شش چنگولی اقتصاد را چسبیده‌اند و اقتصاد دولتی را تقویت می‌كنند. چپ هم كه اصلاح‌طلب شده شعار می‌دهد كه اقتصاد باید آزاد باشد، باید اصل 44 قانون اساسی مد نظر قرار گیرد. واقعیت این است كه از لحاظ اقتصادی تفكرها جابه‌جا شده است. حزب كارگزاران برنامه دارد طیف‌هایی از احزاب كه گرایش اعتدالی دارند حول یك مركزیت اجماع كنند و یك حزب معتدل قدرتمند تشكیل شود. این كار بعد از انتخابات ریاست جمهوری نهم با توصیه آقای هاشمی به طور جدی دنبال شد. آقای هاشمی گفت بهتر است احزاب و گروه‌هایی كه مشی اعتدالگرایانه دارند، متمركز شوند و یك حزب را بسازند. یك حزب قدرتمند با مشی اعتدالی. بر این اساس ما با انجمن تولیدگرایان، انجمن متخصصین ایران، حزب اسلامی كار و حزب اعتدال و توسعه مذاكراتی داشتیم تا در صورت امكان به عنوان یك حزب اعتدالگرا متمركز شویم و فعالیت كنیم.
به هر حال، چه بخواهیم و چه نخواهیم در آینده چنین اتفاقی خواهد افتاد. در دنیای امروز به هیچ وجه نمی‌توانید این امر را جا بیندازید كه 200 حزب در كشور باشند و پارلمان حزبی نداشته باشند. ما باید به سمت سه یا چهار حزب قدرتمند برویم. این برنامه به این انتخابات وصال نمی‌دهد ولی برای انتخابات بعدی قطعا ما در خانه احزاب نیز تلاش می‌كنیم این گرایش‌ها شناسایی شوند و همگرایی بین آنان رخ دهد و نگاه آنان به هم نزدیك شود. كشور را بدون حزب نمی‌توان تصور كرد. كشوری كه به موجب قانون اساسی با رای مردم اداره می‌شود، مستلزم داشتن احزاب قوی است.

آیا امكان ائتلاف اعتدالیون بر سر یك كاندیدا وجود داد؟

این گرایش در جبهه اصلاح‌طلبان، به شدت وجود دارد. من به طور قاطع می‌گویم بیش از 90 درصد احزاب اصلاح‌طلب، قائل به ائتلاف و حضور در انتخابات با كاندیدای واحد هستند. ما در این انتخابات قطعا به دنبال كاندیدایی خواهیم رفت كه برآمده از ائتلاف اصلاح‌طلبان باشد. كاندیدای حزبی منتفی است و این موضع را حزب اعلام كرده است و دیگر این موضع تغییری نمی‌كند.

آیا كارگزاران از آقای كروبی حمایت می‌كند؟

اگر اكثر اصلاح‌طلبان بگویند كروبی، اما تعدادی دیگر قبول نكنند چه می‌كنید؟

ائتلاف صددرصدی كه هیچ گاه محقق نمی‌شود. ائتلاف حداكثری مدنظر است.

حزب كارگزاران سازندگی مانند هر حزب دیگری از ابتدا با برنامه‌ها و اهداف مشخصی تشكیل شده، این پرسش مطرح است كه چگونه می‌تواند از مهدی كروبی- اگر نامزد واحد اصلاح‌طلبان شود- حمایت كند؟

در حوزه سیاست همه چیز تغییر می‌كند. آنچه كه تغییر نمی‌كند خود تغییر است. چه كسی فكر می‌كرد كه اجماع بزرگی از اصولگرایان، فردی را كاندیدا كند كه با 2 میلیون رای، از دور رقابت خارج شود. در عوض كسی كه هیچ حزبی از او حمایت نكرد رای بیاورد. این چیزها در تاریخ ما چندان بی‌سابقه نیست. این امر نشان می‌دهد جریانی فراتر از این اتحاد اصولگرایی پشت آقای احمدی‌نژاد بود كه قدرت آن بر اینان می‌چربیده است. لذا شما باید لایه‌های مختلف یك جریان سیاسی با نگاه‌های متفاوت را همیشه در ذهن داشته باشید.

آیا این شایعه درست است كه آقای كرباسچی معاون اول كروبی می‌شود؟

من در این باره از مقامات مسوول چیزی نشنیده‌ام. این موارد در روزنامه‌ها و سایت‌ها زیاد است اما از آقای كروبی یا آقای كرباسچی یا در حزب چنین چیزی نشنیده‌ام. واقعیت این است كه ما در كارگزاران دغدغه پیشرفت كشور را داریم. نه اینكه ما حاكم باشیم. اگر می‌خواستیم حاكم باشیم از كاندیدای واحد اصلاح‌طلبان حمایت نمی‌كردیم. چون ممكن است واقعا كاندیدای واحد فردی باشد كه بعضی اعضای ما حاضر نشوند از توی كوچه آنان رد شوند (با خنده). ولی می‌خواهیم كشور از این شرایط نجات یابد.

رایزنی‌های انتخاباتی حزب كارگزاران با چه افرادی بوده است؟

ما با آقای كروبی بسیار نزدیكیم و با او مذاكرات جدی داشته‌ایم. با آقای خاتمی نیز نزدیكیم و با او مذاكره داشتیم. به علاوه آقای روحانی برخی اعضای شورای مركزی ما را دعوت و با آنان صحبت كرده است. البته كسانی كه با وی دیدار كرده‌اند، گفته‌اند «ما تابع تصمیم حزب هستیم. به شكل فردی نمی‌توانیم حركتی كنیم». كسی كه از طرف آقای روحانی دعوت شد، فردی است كه به شدت پایبند به تشكیلات و موضع تشكیلات است. ضمن اینكه خود او به طور شخصی گرایش ویژه‌ای به آقای روحانی نداشته است. آقای روحانی از او دعوت كرد و او هم به احترام دعوت وی رفت.

اگر آقای سیدحسن خمینی بیاید، شما از وی حمایت می‌كنید یا فرد دیگری؟

مگر كسی می‌تواند مخالف نوه امام باشد، اگر بیاید؟ ما هیچ وقت مخالف نیستیم و استقبال هم می‌كنیم اما بسیار بعید می‌دانم كه ایشان وارد عرصه انتخابات شود. ملاحظات فراوانی سر راه ایشان وجود دارد كه عبور از این ملاحظات بر ایشان بسیار سخت است، اما به‌طور كلی و در این مقطع، تغییر آقای احمدی‌نژاد برای كارگزاران اصل است چون از مسیر برنامه توسعه كشور منحرف شده است لذا بررسی می‌كنیم چه كسی بیشتر می‌تواند به توسعه كشور و عمران و آبادانی آن شتاب بخشد. اما در نهایت، موضع كارگزاران دو جمله است: در صورتی كه اصلاح‌طلبان به ائتلاف حداكثری دست پیدا كنند از كاندیدای واحد حمایت می‌كنند. اگر این اتفاق نیفتاد روی كاندیدای مستقل بررسی می‌كنند.

یعنی شما تا آن زمان منتظر می‌مانید؟

منتظر نمی‌مانیم؛ بلكه تلاش می‌كنیم. حزب كارگزاران، عضو اصلی كارگروهی است كه برای ائتلاف تلاش می‌كند. به محض اینكه احساس كنیم این كار بی‌نتیجه است حتما خودمان به فكر یك كاندیدای مستقل خواهیم بود.

برخی می‌گویند كارگزاران به این نتیجه رسیده كه اگر خاتمی نیامد، فعلا حسن روحانی را مطرح كنند اما نامزد نهایی آنان سیدحسن خمینی است.

من این خبر را از شما می‌شنوم. هنوز هم بحث آقای خاتمی بین اصلاح‌طلبان جدی است و شرایط سیاسی هم به گونه‌ای نیست كه الان بتوان به طور قاطع اظهار نظر كرد كه تا سه ماه دیگر، از نظر سیاسی چه شرایطی داریم. رویدادهای سیاسی كه یكی دو ماه اخیر در كشور ما رخ داده خیلی از مرزبندی‌ها را به هم زده و شناسایی مرزها در بین گروه‌های سیاسی سخت شده است. اگر جلسات حزبی ما شنود شده باشد من توضیحی ندارم اما در جلسه حزب هم بحث‌های زیادی می‌شود. با توجه به اینكه خبرگزاری‌ها روی این گزینه كار می‌كردند، به نظر می‌رسد با ایشان از سوی اصلاح‌طلبان صحبت‌هایی شده باشد اما هیچ علامتی از ایشان مبنی بر گرایش برای حضور در عرصه انتخابات نه از كسی نقل شده و نه دیده شده است. نظر شخصی من هم این است كه ایشان به هیچ وجه وارد عرصه انتخابات نمی‌شود.

خانم فائزه هاشمی چندی پیش گفته بود خاتمی نمی‌تواند مشكلی را حل كند بنابراین نیاید، نگفته است «نیاید»، گفته «نمی‌آید».

آقای خاتمی هشت سال رئیس‌جمهور بود و همه مولفه‌های شخصیتی او در بعد اجرا فرهنگ و سیاست برای جامعه شناخته شده است. مشكلات، از زمان خاتمی وجود داشت و الان هم هست. هیچ دولتی نمی‌تواند ادعا كند همه مشكلات را حل می‌كند. آنان كه به دنبال حضور آقای خاتمی در عرصه انتخابات هستند شاید بیشتر به این فكر می‌كنند كه آقای خاتمی می‌تواند مفیدتر از وضع فعلی عمل كند وگرنه اینكه فكر كنید اگر آقای خاتمی بیاید همه مشكلات رفع می‌شود، اینگونه نیست. هیچ كس نمی‌تواند همه مشكلات را رفع كند. این مسائل نسبی است. اگر آقای خاتمی نیاید قابل پیش‌بینی نیست كه چه اتفاقی می‌افتد. البته بسیار بعید می‌دانم كه در صورت نیامدن آقای خاتمی بتوان همه اصلاح‌طلبان را زیر یك چتر جمع كرد. حداقل خوش بین نیستم.

ارزیابی شما از بحث شورای حكمیت چیست؟

واقعیت این است كه شورای حكمیت پیشنهاد آقای كروبی بود و اصلاح‌طلبان به احترام آقای كروبی موضعی نگرفتند. هنوز هیچ چیز این شورا روشن نیست. اینكه چه گروه‌هایی و چند نفر هستند، چه زمان باید تشكیل جلسه دهند، ابزار ممیزی و سنجش آنان هنوز مبهم است و باید توسط همین كارگروه مشخص شود.

البته برخی می‌گویند این شیوه‌ها سنتی و قدیمی است و باید به نظرسنجی روی آورد.

این دو موضوع است. حتی اگر نظرسنجی هم كنند باید گروهی باشند كه نتیجه نظرسنجی را اعلام كنند. نظرسنجی یك روش است و شورای حكمیت، وظیفه داوری دارد. به هر حال نظرسنجی و مشورت از ابزارهای شورای حكمیت برای داوری است. آقای كروبی هم نمی‌تواند در كار شورا دخالت كند. آقای كروبی پیشنهاد داده است كه شورای حكمیت نظر دهد. حال مثلا شورای حكمیت برای اعلام نظر خود ممكن است نظرسنجی و سپس با بزرگان و شیوخ مشورت كند و پس از رایزنی با سران اصلاح‌طلب، نهایتا تصمیم گیرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه