دولت مصر آمادگی خود را برای مداخله نظامی جهت سرکوب دزدان دریایی سواحل سومالی و خلیج عدن اعلام کرده است. ماه گذشته نیز مقامات هند با گرفتن اجازه رسمی از سازمان ملل جهت تعقیب و مبارزه با دزدان دریایی اقدام کرده بود به این معنی که کشتی های جنگی هند که کشتی های دزدان دریایی را تعقیب می کنند می توانند وارد آب های ساحلی سومالی شوند. نیروی دریایی هند کشتی جنگی INS Tabar را در تاریخ 23 اکتبر به خلیج عدن فرستاد و از آن هنگام تا کنون این کشتی 35 کشتی را به سلامت از آب هایی که در کنترل دزدان دریایی است عبور داده است.
پیشتر وزیران دفاع ناتو، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، در جریان نشستی در مجارستان توافق کردند تا آخر سال جاری میلادی به طور مشترک به آبهای سومالی نیرو اعزام کنند.
اکنون بحث جهانی بر سر استفاده از یگانهای نیروی دریایی کشورهای قدرتمند برای امنیت بخشیدن بیشتر به دریای سومالی است. سخنگوی وزارت امورخارجه ایران نیز از احتمال انجام اقدام مشابهی از سوی تهران سخن گفته بود.
حسن قشقاوی در خصوص احتمال اقدام نظامی ايران عليه دزدان دريايی گفته بود: «ما همه گزينههاي مناسب را روی ميز داريم»
احتمال اقدام نظامي ايران عليه دزدان دريايی
روز شنبه مفید شهاب وزیر امور حقوقی مصر نیز در همین راستا گفت: اگر تأمین امنیت کشتیرانی و مقابله با دزداندریایی که قوانین بینالمللی، اجازه نبرد با آنها را داده است مصر نیز آماده مداخله نظامی است. به این ترتیب به نظر می رسد هر دو کشور در این زمینه از دیدگاه یکسانی برخوردارند.
روابط ایران و مصر در پی امضای قرارداد کمپ دیوید میان انور سادات رئیس جمهور سابق مصر و مناخیم بگین نخست وزیر اسرائیل قطع شد. دو کشور همچنین بر سر مسایلی از جمله نامگذاری خیابانی در تهران به نام خالد اسلامبولی عامل ترور انور سادات در تهران و نیز نامگذاری خیابانی در قاهره به نام شاه سابق ایران با یکدیگر اختلاف دارند. بسیاری از صاحبنظران معتقدند تهران و قاهره دارای منافع مشترک بسیاری هستند که نبود روابط مستقیم هر دو کشور را در تحصیل این منافع با موانع جدی مواجه کرده است.
در سالهای گذشته تلاش های گوناگونی از سوی محافلی در هر دو کشور به منظور بهبود روابط صورت گرفته اما این تلاشها به دلیل اختلافات ایدئولوژیک تا کنون ناکام مانده است.
خلیج عدن یکی از پرتردد ترین مسیر کشتیرانی در جهان است که دریای سرخ و اقیانوس هند را به یکدیگر متصل می کند. دزدی دریایی سبب شده است که درآمدهای مصر از کانال سوئز کاهش یابد؛ چرا که کشتی های مصری مجبورند به جای این کانال، از دماغه امید نیک استفاده کنند.