نیم نگاهی به اسامی معاونین، وزرا و مشاورین روحانی محل سوال فراوان است. برخلاف انتظار، کابینه دولت دوم روحانی، قویتر از کابینه اول او نیست. ضمن اینکه طی چند ماه اخیر، مقاومت و تعلل روحانی برای ترمیم دولت، نادیده گرفتن افکار عمومی تلقی می شود.

مریم زارعیان

هنوز ماه عسل ۲۴ میلیون رای انتخابات اردیبهشت ۹۶ به پایان نرسیده بود که بحرانهای سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی و... یکی پس از دیگری رخنمایی کرد.
هرچند بخشی از این مسائل، ناشی از عملکرد دولت و بخش بزرگتری، فرادولتی است اما تاثیر انکارناپذیری بر کاهش محبوبیت روحانی داشته است:

بدون تردید انتخاب ترامپ به عنوان رئيس جمهور آمریکا، بزرگترین بدشانسی روحانی بود. گرچه اصولگرایان تلاش می کنند وانمود کنند تفاوتی میان اوباما و ترامپ نیست (چه بسا در نهان، ترامپ را بر اوباما ترجیح می دهند) اما نقش مخرب ترامپ در التهاب اقتصاد ایران قابل کتمان نیست.

هر چند مساله آب در کشورمان دیرینه است اما کم بارشی سال آبی اخیر موجب بروز هرچه بیشتر این بحران شده است.

بخش قابل توجهی از وزرا و مدیران دولت، حاضر به هزینه کردن از خود برای صیانت از رييس جمهور نیستند و اساسا هر مشکل بزرگ و کوچکی به حساب روحانی نوشته می شود.

جریان شکست خورده در انتخابات اردیبهشت ۹۶ به صورت نامحسوس زيرآب دولت را می زند و با ناکارآمد نشان دادن دولت، به جامعه یأس تزریق می نمایند. هدف چنین رویکردی این است که مردم شرایط را بدتر از آنچه هست، تصور نمایند. نکته حائر اهمیت این است که رسانه های معاند خارج از کشور نیز به این مساله دامن می زنند.

انتظارات ایجاد شده ناشی از وعده های انتخاباتی روحانی موجب سرخوردگی رأي دهندگان به روحانی شده است.

روحانی می خواهد با تاکتیک مشی اعتدالی، همه جریانات سیاسی را راضي و همراه نموده و آنها را در مواجهه با دولت، خلع سلاح نماید، غافل از اینکه به لحاظ جامعه شناسی سیاسی، این تاکتیکی اشتباه است چرا که در این حالت، دولت مبسوط الید تلقی شده و نمی تواند مشکلات را به کارشکنی جناح مقابل، منتسب نماید. ضمن اینکه "تغییر" که از اصول دمکراسی است در رويكرد فراجناحی احساس نمی شود.

جناح اصلاح طلب که اصیلترین پایگاه رأي را در اختیار دارد، با سبک و سنگین کردن شرایط، آینده سیاسی خود را در فاصله گرفتن تدریجی از روحانی تشخیص داده است و حاضر نیست بیش از این برای روحانی هزینه نماید.

روحانی رئیس جمهوری تنهاست. اما اگر منصفانه به قضاوت نشینیم اقرار خواهیم نمود که اگر فرد دیگری از کاندیداهای انتخابات سال گذشته، رئيس جمهور کشورمان می شد وضع ایران، بهتر از شرایط کنونی نبود.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه