۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳
به روز شده در: ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۹:۴۱
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۶۴۰۸۱
تاریخ انتشار: ۱۲:۰۶ - ۱۵-۱۱-۱۳۸۷
کد ۶۴۰۸۱
انتشار: ۱۲:۰۶ - ۱۵-۱۱-۱۳۸۷

با ايران از چماق و هويج گفتن احمقانه است

این 3 تحلیلگر از دولت اوباما خواستند پیشنهاد ایران برای ایجاد کنسرسیوم چند ملیتی برای غنی سازی در این کشور را در راستای نظارت بر برنامه هسته ای ایران بپذیرد.


کیهان: چند کارشناس و تحلیلگر آمریکا با انتشار ارزیابی مشترکی از دولت اوباما خواستند تا دیر نشده در سیاست کاخ سفید نسبت به ایران تجدیدنظر کند.

ویلیام لیوز، توماس پیکرکینگ و جیمز ولش در مقاله مشترکی که در «نیویورک ریویو آف بوکس» منتشر کردند، توضیح می دهند: اتخاذ یک سیاست جدید باید ملازم با تغییر لحن باشد. ایران کشوری پرافتخار و مغرور با تمدنی کهن است؛ اصرار ایران بر لزوم بکارگیری رفتاری توام با احترام متقابل، تنها نوعی لفاظی بی پشتوانه نیست. تداوم رفتارهای تهدیدآمیز با این رژیم احتمالا نتیجه ای جز افزایش انعطاف ناپذیری و ناسازگاری آنها در پی نخواهد داشت، به خصوص در زمانی که مبارزات انتخاباتی در ایران آغاز شود. ایرانی ها از بکارگیری عبارت «چماق و هویج» از سوی قدرتهای بزرگ، خشمگین می شوند و به تعبیر آنها این طرز رفتار، احمقانه است و این طور می نماید که غربی ها می توانند یا با اعطای یک سری از امتیازات و یا در اثر وارد کردن ضربات، ایران را وادار به تسلیم کنند.

این 3 تحلیلگر از دولت اوباما خواستند پیشنهاد ایران برای ایجاد کنسرسیوم چند ملیتی برای غنی سازی در این کشور را در راستای نظارت بر برنامه هسته ای ایران بپذیرد.

آنها معتقدند: دولت اوباما فرصت زیادی برای طراحی یک سیاست هسته ای کارآمد در قبال ایران ندارد. اگرچه اوباما ضرورت آغاز مذاکرات را تایید کرده اما نشانه هایی مبنی بر آمادگی برای تداوم مذاکرات سختگیرانه به سیاق چند سال اخیر و بهره گیری از تحریم های تنبیهی نیز از خود بروز داده است.

احتمال اینکه چنین سیاستی با موفقیت همراه شود، بعید به نظر می رسد. گفتن اینکه شما خواستار مذاکره هستید و در عین حال می خواهید همان راه همتای پیشین خود را در پیش بگیرید، نمی تواند ایران را متقاعد کند. مخالفان پیشنهاد ما در اکثر موارد تایید می کنند که جامعه جهانی ممکن است وادار به پذیرش بخش هایی از برنامه غنی سازی ایران شود، اما با این حال مصرانه می گویند که تبدیل کردن این برنامه و انجام آن در قالب تاسیساتی بین المللی باید آخرین اقدامی باشد که در صورت به نتیجه نرسیدن همه راههای دیگر، آمریکا آن را انتخاب می کند.

به اعتقاد ما ناکامی سیاستهای ایالات متحده محرز است و افزایش مداوم تعداد سانتریفیوژهای ایران گواه این مدعاست. آغاز کار با یک طرح کارآمد بهتر از ادامه یک رویکرد شکست خورده است. دیری نخواهد گذشت که ما خود را در وضعیتی مواجه ببینیم که در آن دهها هزار سانتریفیوژ در ایران مشغول به کارند و گزینه های باقی مانده بسیار پرهزینه و مایوس کننده خواهند بود.
 
ارسال به دوستان
وبگردی