شاخص ترین نمونه در این حیطه که در زمره موارد نادر و در حال حاضر تنها استثناء در کشور محسوب می شود، حوزه انتخاباتی مشترک (قوچان و فاروج ) بین دو استان (خراسان رضوی – شمالی) است.

عصرایران؛ایوب کلاته شوری- درست پانزده سال پیش براساس تقسیم بندی کشوری بخش کوچکی از مرزهای داخلی کشور دچار تغییر و تحولاتی گردید، یکی از برآیندهای آن زایش « استان خراسان شمالی » بود، که در 29 اردیبهشت 1383 بعد از جار و جنجال های فراوان و قریب به نیم قرن کش و قوس با تصویب مجلس شورای اسلامی وقت از خراسان بزرگ جدا و به عنوان استانی نو ظهور پا بر عرصه وجود نهاد.

در همان ایام برخی با مخالفت با این تصمیم آن را یک ضایع عظیم برای خراسان بزرگ و گروهی دیگر آن را عاملی برای پیشرفت و توسعه یکسان تمام استان می پنداشتند.

گذشته از این نظرات و دیدگاهای متضاد، مردم و مسئولین وقت استان خراسان شمالی شادمان و سرمست از اینکه با مستقل شدن، می توانند در تمامی عرصه ها با بکارگیری مدیران جوان نخبه بومی زمام اداره امور استان را خود به دست بگیرند،که با این روش نه تنها مشکل بیکاری جوانان تحصیلکرده را حل، بلکه با دریافت مستقیم بودجه از پایتخت و کسب درآمدهای هنگفت حاصل از گردش چرخ کارخانه ها ،معادن ،کشاورزی ،دامپروری ،مالیات ،صادرات و بخش های مختلف دیگر مهمتر از همه ازدیاد نیروی جوان آماده کار در داخل خود استان به سرعت پله های ترقی و رشد را یکی بعد از دیگری طی و به قله پیشرفت و توسعه دست خواهند یافت.

اما امروزه با گذشت قریب به دو دهه از فرآیند یاد شده، نه تنها با آن تصویر آرمانی خودساخته فاصله زیادی داریم، بلکه « سایه برادر بزرگتر یعنی استان خراسان رضوی » مفهوم مستقل بودن استان خراسان شمالی را تا حد زیادی تحت الشعاع خود ساخته است. به نحوی که ردپای این « مهمان ناخوانده » در بخش های مختلف به وضوح قابل مشاهده و ضررهای که از ناحیه دخالت هایش نصیب استان ما می شود، بر همگان اظهر من الشمس است.

در ادله صدق این گفتار، همین بس که سالیانه ثروت های کلان از بخش های گوناگون اقتصاد استان خراسان شمالی از جمله: کشاورزی بویژه شرکت های کشت و صنعت ،معادن ،موقوفات و ... از جیب مردم محروم و تهیدست این خطه خارج و در ساخت پروژه های متعددی همچون بیمارستان، هتل ،جاذبه های گردشگری و انحای مختلف دیگر در شهرهای استان خراسان رضوی بالاخص مشهد سرمایه گذاری می شود.

این در حالی است که در خراسان شمالی برای نمونه مردم به منظور مداوای یک بیماری پیش پا افتاده به دلیل کمبود امکانات درمانی به ناچار باید مسافت زیادی را برای رسیدن به همان استان همجوار طی طریق کنند،که در این مسیر علاوه بر رنج بیماری باید پرداخت هزینه های گزاف را نیز متحمل شوند.

در ادامه باید یادآور شد که این مداخلات سودجویانه به بخش های دیگر از جمله امور سیاسی استان نیز تسری یافته است.

ده ها مورد دیگر از این دست می توان نام برد،که قطع به یقین ضربات جبران ناپذیری بر مسیر رشد و بالندگی استان خراسان شمالی وارد خواهد ساخت. « از این رو، برای حل این معضل و قطع کردن دست طمع این همسایه حریص نیازمند مسوولان و مدیرانی هستیم، شجاع، از خود گذشته که برای دفاع از حق و حقوق مردم استان حتی حاضر به پرداخت هزینه باشند، مدیرانی که اکمل این دارایی ها را به مقصود سرمایه گذاری برای نسل های آینده این استان حفظ و نگهداری کنند. مدیرانی که تنها منافع مردم ضعیف و بی بضاعت استان چراغ راهنمای شان باشد.»

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه