گالري تازه تاسيس 10 كه از سال گذشته با برپايي نمايشگاه مهم «گوش ونگوگ» فعاليت خود را آغاز كرده، از تاريخ 25 ارديبهشتماه سال جاري ميزبان نمايشگاهي انفرادي از پرويز تناولي (مجسمهساز صاحبنام) خواهد بود.
در اين نمايشگاه كه فروش آثار آن انحصاراً در اختيار گالري 10 قرار گرفته، حدود 100 قطعه از جواهرات تناولي شامل انگشتر، دستبند، قلابكمر، آويز گردن، گوشواره و ... در معرض ديد علاقهمندان هنر قرار خواهد گرفت.
بهزاد حاتم (مدير گالري 10) درباره اين نمايشگاه به اعتماد ملي گفت: «بعد از 30 و اندي سال فرصتي فراهم شده تا اولين نمايشگاه انفرادي پرويز تناولي در ايران برپا شود. در اين نمايشگاه جواهراتي در معرض ديد قرار خواهند گرفت كه اخيرا كتابي هم از آنها از سوي نشر «بن گاه» منتشر شده است. ويژگي اين جواهرات اين است كه نهتنها خانمها بلكه آقايان هم ميتوانند از آنها استفاده كنند.»
اما نكته مهمي كه حاتم هم روي آن اتفاقنظر دارد، اين است كه اين آثار، صرفا چند قطعه جواهر معمولي به حساب نميآيند؛ بلكه بهتر است آنها را «مجسمههايي كوچك» بناميم.
حاتم در اين باره ميگويد: «ما در اين نمايشگاه در حقيقت با مجسمههاي كوچك تناولي روبهرو خواهيم بود. در شرايطي كه قيمت آثار هنري بالا رفته، اين مجسمههاي كوچك ميتوانند با قيمت ارزانتري در اختيار عموم مردم قرار گيرند. حقيقتا جواهرات تناولي از آنچه مردم اينروزها تحت عنوان جواهر ميخرند، ارزانتر است.»
اين گالريدار كه خود از منتقدان مطرح حوزه هنر طي چند دهه اخير به حساب ميآيد، برپايي نمايشگاه جواهرات تناولي را بعد از نمايشگاه «گوش ونگوگ»، اتفاقي منحصر به فرد ميخواند. حاتم، انگيزه خود را از برپايي نمايشگاهي انفرادي از آثار تناولي چنين شرح ميدهد:«من اصولا تمايل زيادي دارم كه سراغ استادان بزرگ قديمي بروم. برايم هم فروش مهم نيست؛ مهم، كيفيت اثر است. هميشه آرزو داشتم كه آثار تناولي را به نمايش بگذارم.»
متوسط قيمت جواهرات تناولي كه قرار است طي اين نمايشگاه ارائه شود، 500 هزار تومان است. اگر اين مبلغ را با قيمت يك گردن بند معمولي مقايسه كنيم پي به تفاوت آنها ميبريم؛ ضمن اينكه فراموش نكنيم جواهرات مزبور، امضاي استادي چون پرويز تناولي را پاي خود دارند.
نكته جالبتوجه در سير فعاليت هنري پرويز تناولي در اين است كه اين هنرمند همواره دغدغه كاربردي كردن هنر را داشته است. او زماني موقع ساختن مجسمههاي موسوم به «هيچ» گفته بود دوست دارم آنقدر «هيچ» توليد كنم كه مردم عادي هم بتوانند اين آثار را خريداري كنند.
حتي وي مدتي قصد راهاندازي كارخانه «هيچسازي» را داشت؛ ايدهاي كه متاسفانه هيچگاه جامه عمل به خود نگرفت.
تناولي اول بار در دهه 70 ميلادي جواهرات خود را در كنار شماري ديگر از آثارش، در انجمن ايران و آمريكا به نمايش گذاشت. البته ايده «جواهرسازي» و پرداختن او به ساخت مجسمههاي كوچك به سال 1341 برميگردد.
با نگاه به جواهرات او بيش از هر چيز شاهد ابعاد زيباشناختي و هنري اينگونه آثار هستيم. او معتقد است كه هنر «جواهرسازي» ازجمله هنرهاي از ياد رفته ايراني است كه بعد از دوران قاجار، به كلي از رواج افتاده است.
در اين باره ميگويد:«هنرهاي زيادي هستند كه بعد از دوران قاجار در ايران دچار ركود شدند. يكي از آنها جواهرسازي است. اين هنر از هزاران سال پيش تا دوره قاجار بدون وقفه جريان داشته، اما از زماني كه رفتوآمدهاي ايرانيان به فرنگ اتخاذ شد، هنر جواهرسازي هم جاي خود را به جواهرسازي غربي داد.»
نكته مهم در كار تناولي آن است كه او، صبغهاي «مدرن» به اين هنر بخشيده و از اين رو ميتوان كارش را شكلي مدرن و روزآمد از هنري دانست كه براي ساليان سال در اين سرزمين جريان داشته است.
تناولي در جواهرهايش در حقيقت نمونههاي بسيار كوچكي از هيچها، قفسها و قفلهايش ساخته كه ميتوان آنها را واجد نوعي نگاه مينيمال دانست. به هرحال بعد از برپايي نمايشگاه جواهرات اين هنرمند در لندن و استقبال وسيع مردم اين شهر از آن آثار، تا چندي ديگر گالري 10 ميزبان يكي از نمايشگاههاي مهم سال 88 ميشود. تناولي بعد از اين نمايشگاه هم كار داوري جايزه موزه ويكتوريا و آلبرت لندن را در كنار شماري ديگر از داوران به پايان خواهد برد.
او اوايل سال جاري ميلادي به همراه شماري از هنرمندان و كارشناسان برجسته بهعنوان داور اين جايزه براي اعطاي جايزه 25 هزار پوندي به برترين اثر در زمينه هنراسلامي انتخاب شد كه اين انتخاب افتخاري براي هنر معاصر ايران در عرصه بينالمللي به حساب ميآيد.