با ورود اتوبوس های خصوصی به ناوگان حمل و نقل عمومی شهری تهران انتظار می رفت با توجه به دریافت کرایه نقدی، سرویس بهتری به همشهریان داده شود اما این طرح نیز همچون اکثر طرح های قبلی بعد از یک هفته در غبار فراموشی رنگ باخت.

یکی از خوانندگان عصر ایران با ارسال پیامی نوشت: با شروع سرمای زودرس در تهران، صاحبان وسایل نقلیه عمومی پایتخت این روزها قوانین جدیدی برای خود وضع کرده اند.

با ورود اتوبوس های خصوصی به ناوگان حمل و نقل عمومی شهری تهران انتظار می رفت با توجه به دریافت کرایه نقدی، سرویس بهتری به همشهریان داده شود اما این طرح نیز همچون اکثر طرح های قبلی بعد از یک هفته در غبار فراموشی رنگ باخت.

برای اولین بار که از میدان تجریش به مقصد میدان رسالت از اتوبوس های خصوصی با کرایه 100 تومان استفاده کردم واقعاً لذا بردم زیرا به جای پرداخت 600 تومان، با یک ششم مبلغ به مقصدم رسیدم.

صندلی های اتوبوس به محض اینکه پر شد، راننده محترم حرکت کرد و هیچکس هم ایستاده سوار نشد زیرا بنا به گفته راننده، با سیستم جدید کسی نباید بایستد.

با سپری شدن حدود یک سال از این قضیه، چند وقت پیش سوار اتوبوس خط دپوی شرق ـ انقلاب شدم و از آنجایی که عجله داشتم، مجبور بودم با وجود شلوغی مفرط، خودم را هر طور شده جا کنم.

طبق عادت قدیمی خواستم به راننده بلیت 20 تومانی بدهم که ناگهان طرف نگاهی غضبانک کرد و گفت: داداش، کم کم داره دوره این بلیت 20 تومنیا سر می یاد، لطف کن 125 تومان بده.

تعجب کردم و پرسیدم: مگه اتوبوس خصوصیه؟

ـ خصوصیه، بعله!

ـ پس چرا این همه آدم سوار کردی؟ مگه قرار نبود کسی ایستاده سوار نشه؟

ـ قرار بود، اما دیدم همه عجله دارند، گفتم ثواب داره، سوال دیگه؟

هیچی نگفتم و 200 تومان دادم و آقای راننده هم 50 تومان بقیه پول را به من داد در حالی که طبق گفته خودش باید 75 تومان پس می داد. پرسیدم: کرایه چنده؟

ـ 125 تومان ... لابد دنبال بقیه اش می گردی؟

ـ بله.

ـ 25 تومانی ندارم، حلال کن!

ـ خب، شما 50 تومان بده به من، خودتون 25 تومان رو حلال کنید.

ناگهان اتوبوس متوقف شد و راننده شاکی گفت: رو پایین، بعدش سوار تاکسی شو به جای اتوبوس یا اگر هم خواستی اتوبوس سوارشی وایستا تو سرما شاید نیم ساعت دیگه اتوبوس 20 تومنی بیاد.

من هم پیاده شدم و دستور آقای راننده را گوش کردم. اما سوال اینجاست که مگر قرار نبود اتوبوس های خصوصی با سرویس دهی بهتر وارد خطوط ویژه شوند؟ مگر قرار نبود کرایه ها سالانه 10 درصد افزایش پیدا کند؟ مگر قرار نبود راننده های مجرب با برخورد و روابط اجتماعی مناسب پشت فرمان های اتوبوس ها قرار گیرند؟

امیدواریم در روزهای بعدی به جواب این سوال ها دست پیدا کنیم و ببینیم آیا با ورود اتوبوس های خصوصی هم باید شاهد سوناهای متحرک فشار و جولانگاه جیب بران باشیم!