عصرایران؛ مصطفی داننده- مجبور بودیم برای طی کردن مسیر صعب العبوری از یک ارتفاع حدودا 2 متری به داخل آب بپریم. راهنمایی که همراهمان بود بعد از دادن توضیحات، به داخل آب پرید. از آن پایین داد زد، دیدید ترس ندارد. من دماغم را گرفتم، دست دیگرم را جمع کردم و به صورت عمود پریدم.
برخی از بچهها میترسیدند به داخل آب بپرند، راهنما با توجه آمادگی بدنی و تجربهای که داشت خود را به بالا رساند و با صحبت و روحیه دادن، کاری کرد که همه گروه به داخل آب پریدند و بعد خود دوباره به حرفهای ترین شکل ممکن پرید.
شاید در نگاه اول ما با دیدن ارتفاع و آب ترسیده بودیم اما وقتی راهنما را دیدیدم که در کنار ما و باچه اطمینانی، دل به آب میزند، ترسمان ریخت.
این داستان را برایتان تعریف کردم تا بگویم کاش رییس جمهور روحانی به جای قاب تصویر در اولین روز آغاز مدرسه به جمع بچهها میآمد و به پدر و مادرها اطمینان میداد که پروتکلهای بهداشتی رعایت میشود.
نمیشود شب تا صبح از فاصله گذاری اجتماعی و خیال جمع پدر و مادرها از وضعیت مدارس حرف زد و بعد صبح روزی که باید اعتماد سازی اتفاق بیفتد، پردهای نصب شود و رییس جمهور به صورت مجازی با دانش آموزان و خانوادههای آنها حرف بزند.
واقعا اگر فضای مدرسه برای رییس جمهور خطرناک است و امکان دارد ایشان با حضور در جمع عمومی، کرونا بگیرند، پس دادن این همه اطمینان به خانوادهها برای چیست؟
امکان نداشت روحانی برای نیم ساعت با رعایت همه پروتکلهای بهداشتی و امنیتی راهی مدرسه مورد نظر شود و زنگ سال تحصیلی جدید را با رنگ کرونا بزند؟
خانوادههایی که به فرزندان خود اجازه نمیدهند در روزهای کرونایی به مدرسه بروند کاملا حق دارند. آنها با خود میگویند، روحانی حاضر نشد، چند دقیقه به فضای مدرسه بیاید ما چگونه اجازه بدهیم پارههای تنمان به محیطی بروند که احتمال ابتلا به کرونا در آن وجود دارد.
روحانی میتوانست با حضور خود در مدرسه، این اطمینان را به خانوادهها بدهد که وزارت آموزش و پرورش و ستاد ملی کرونا تمهیدات خوبی برای سال تحصیل جدید در نظر گرفتهاند اما این عدم حضور یعنی اینکه حرفهایی که در مورد رعایت پروتکلها زده میشود را بشنوید اما باور نکنید.
همه پدر و مادرها حق دارند که از خود بپرسند مگر جان رییس جمهور از جان فرزند ما عزیزتر است؟
در یادداشتی دیگر هم نوشتم که بهتر است حفظ جان را از رییس جمهور یادبگیریم و به توصیههای ستاد ملی کرونا عمل کنیم تا خودمان و خانوادهمان از شر کرونا در امان باشیم.
البته باید به این نکته هم اشاره کرد که برخی مدارس آموزش را به صورت مجازی و از طریق سایت مدرسه شروع کرده اند و نیاز به حضور دانش آموزان در محیط مدرسه نیست.
__________________
بیشتر بخوانید:
*از صبح جمعه تا صبح شنبه؛ آموزش و پرورش بیخبرتر از روحانی
*روحانی: دوگانگی سلامت و آموزش نادرست است/ دانشآموزان قبل از ورود به مدرسه غربالگری میشوند
مگه براي اين دوستان نمونه رعايت پروتكل نشون دادن و مستند سازي كاري داره كه شما منتظر اون هستين؟!
البته از چشم افتاده و دیگه جایگاهی نداره
رفراندوم نخواستن بی تدبیری و بی عرضگی خادمان ملت
ایشون اگه لالایی بلده چرا خودش و وزیرش خوابشون نمیبره؟ اصرار به بازگشایی حضوری مدرسه جز افزایش اضطراب و استرس خانواده ها و افزایش تهدید کرونا برای اعضای خانواده هیچ ثمره ای نداره. بنابراین من یکی به هیچ وجه اجازه نمیدم بچه ام پاشو بذاره مدرسه. حتی اگه به قیمت اخراج از مدرسه تموم بشه.
اون از وضع تورم
اون مسکن
اون خودرو
و....
همه چیز سنگ تمام گذاشت
علی برکت الله
جناب مسئولین محترم: مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسانید
حرف زدن آسونه
ای کاش این اصحاب رسانه رو یکی دو سال به اجبار مدیر میکردن تا بفهمن همه چی به آسونی نوشتن نیست
بعد اینها تجمع درست میکنن با رعایت پروتکل!!!!!
مشکل از فهم ماهاست!!
.
پروتکل های به ظاهر بسیار سختگیرانه، اما غیر قابل اجرایشان را به رخ می کشند!!!
.
میز و صندلی ضد عفونی می کنند! ریه های بچه های ناقل را هم؟؟؟؟؟!!!!
.
به حضور در نظام آموزشی کاغذی، مدرک محور، فرمولی و کسالت آور خود می نازند و واجبش می خوانند!!کاش ذره ای مهارت محوری هم چاشنی اش بود در این چند سال، تا کمی دلمان خوش باشد به این نازیدن هایشان!
حداقل 4 میلیون نفر از اولیاء نیز مجبورند فرزندان شان را به مدرسه ببرند.
یعنی قریب 20 میلیون نفر - یک چهارم ایرانی ها - با تصمیم دکتر روحانی باید به پیشواز کرونا بروند.
کاش واعظی روحانی را به همان دربند ببرد کوه پیمایی و هیچ کاری نکند و دست از سرِ مردم بردارد شاید کار مملکت به سامان شود.
علی برکت الله
به همسرم گفتم اگه جون سالم بدر بردیم ازاین کرونا هرچی داریم بفروشیم بچه هامون با همسرهاشونو بفرستیم یک کشور دیگه بچه هامون دهه ۶۰ تی هستن خودشون دراین مملکت درس خوندن دکترا گرفتن هنوز که کار بدرد بخوری پیدانکردن نوه هامون دراین مملکت بی برنامه تلف نشن
سلام.
چون زمان این گفت و گو، 90 دقیقه است و بعد از آن نظرات منتشر نمیشود
رعایت دقیق پروتکل توسط بچه های مدرسه ای فقط یک شوخی تلخ است.
هفت ماه تمام خون دل نخوردم، خود را قرنطینه نکردم، در گرمای خرما پزان ماسک نزدم و از همه مهمتر خود را از بوسه و آغوش گرم مادر محروم نکردم تا حالا جگرگوشه هایم را روانه جایی کنم که برای ما و خودشان سوغات مرگ بیاورند.هرگز....
منیره.. آستانه مهر بی مهر نود و نه