* اونجوري بود كه اينجوري شد!
«هدف گذاري جديد اصلاح طلبان (در انتخابات آينده شوراها) مبتني بر نقدي دروني از گذشته است. به اعتقاد اصلاح طلبان، آنها در شوراي اول به اين علت در تحقق برنامه هاي مترقي خود ناكام ماندند كه زير فشار رقيبان و كم كاري هاي داخلي، ارتباطشان با صنوف ضعيف شد و در برابر اخلال كنندگان در كار شورا و شهرداري قوايشان تحليل رفت.»
روزنامه كارگزاران در سرمقاله ديروز خود با بيان مطلب فوق كوشيده است ناكامي شوراي شهر اول و زيان هاي ناشي از درگيري گروه هاي مختلف مدعي اصلاحات در آن شورا و بي توجهي به امور مردم را به فشارها و كارشكني هاي بيرون از جبهه اصلاحات نسبت دهد.
اين فرافكني در حالي است كه اولاً؛ در اوج اختلافات شوراي اول شهر تهران، علاوه بر مجلس ششم كه در اختيار دوم خردادي ها بود، دولت نيز همراه و همسو با آنان بود، بنابراين ادعاي كارشكني در كار شورا فقط مي تواند يك بهانه تلقي شود.
ثانياً؛ مدعيان اصلاحات ابتدا بايد توضيح بدهند چه برنامه اصلاحي و خدماتي براي مردم داشته اند تا ادعاي كارشكني در اجراي آن برنامه هاي به قول خودشان مترقي، قابل قبول باشد.