حکیم حلیم؛ خاموشی مفسر آفتاب در هنگامۀ غوغای مدعیان کم‌مایه یا پر‌بودجه

 سید محمد مهدی حسینی دورود*

  در روزگار کرونایی و در عصری که بزرگان در کنج کتابخانه‌ها و خانه‌ها فراموش و خاموش می‌شوند و مظلومانه و غریبانه دنیا را ترک می‌کنند، ستاره‌های دروغین و مدعیان پُرگو یا «مشهور به شهرت»، هر دم و بازدم، در رسانه‌های مجازی و حقیقی، خویشتنِ کم‌مایه‌شان را تا آن‌سویِ زمین پرتاب می‌کنند.

  آری، در عصر جاهلیت اُخری، استاد، علامه محمد رضا حکیمی- متواضع، صبور، فکور، دقیق، عمیق و منصف که اکسیر حیات واقعی را یافته بود اما  به جای عافیت جویی دغدغۀ عدالت داشت و « منهای فقر» را فریاد می‌کرد، هم می‌رود. مرگ، البته حق است و مردان خدا لحظۀ دیدار را انتظار می‌کشند اما درد این است که چرا بسیاری نمی‌شناسندشان؟ 

  چرا نسل سوم و چهارم انقلاب مفسر "آفتاب" را  نمی‌شناسند ولی فلان مانکنِ با ترکیبی از پلاستیک و پروتز و مقداری پوست وگوشتِ عاریه‌ای وچربی و موی جا به جاشده را به خوبی می‌شناسند؟

  شورایِ عالی انقلابِ فرهنگیِ ما و این‌همه نهادهایِ تحقیقاتی وپژوهشی علمی فرهنگی کجایند؟

  این همه دستگاه و نهاد‌هایِ پر ادا و افاده و برخوردار از بودجه و ساختمان که بعضا حتی به اندازه یک دفتر تلفن هم کارایی نداشته و ندارند دست کم می توانستند و می توانند اگر خود هنری ندارند وسیلۀ ارتباط علماء و فضلاء وعرفاء با نسل های بعدی شوند اما از همین هم مضایقه می کنند یا در حال و هوای دیگری هستند.
 
  به راستی این بسیار موسسات و نهادها که همگی از بودجه های دولتی وحکومتی ارتزاق می کنند  چه ثمره ای دارند و حکیم حلیم - مرحوم استاد حکیمی- بی بودجه و رانت و تبلیغ و حمایت این همه بنیادها و نهادها- چه ثمرات و برکاتی داشت؟

   نویسندۀ این سطور به لطف خداوند و به برکت نام و حریم امام (ره) تماس ها و گفت و گوهای متعدی با استاد محمد رضا حکیمی را داشتم و هر بار -چه لحظاتی که حال صحبت کردن نداشت و چه آن وقت که سرحال و با نشاط بود- نکته‌ای از او می آموختم و پاکی وصداقتش را می ستودم.

  برای روحِ بلند او از درگاه حضرت حق جلَ وعلا رحمت واسعه وعلو درجات و برای خود و امثال خود شعور و فهم و قدرشناسی، از عالمان و عارفان وحکیمانی همچون استاد، علامه، محمد رضا حکیمی - که دیده نمی شوند، چه برسد به فهمیده شدن- مسئلت دارم.

      صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را
      تا دگر
      مادرِگیتی، چو تو فرزند بزاید...

----------------------------------------------------

* دین‌پژوه و عضو تحریریۀ نشریۀ «حریم امام»

خلاصه بازی شمس آذر قزوین ۱ - گل گهر سیرجان ۱ (فیلم)

بیشتر بخوانید:

محقق داماد: استاد حکیمی! به آرزویت – تحقق عدالت علوی – رسیدی؟

چرا «حکیمی» در سال 88 جایزۀ جشنوارۀ فارابی را نپذیرفت؟

علامه محمدرضا حکیمی درگذشت

محمدرضا حکیمی در بخش ICU بستری شد

تماشاخانه

مردهایی که نه برای زنان که برای «حقوق مردها» مهریه ۱۴ سکه‌ای را تصویب کردند؛ اصلاح قانون یا تضعیف حقوق زنان؟ (فیلم)

سوتی بد پیمان قاسم خانی جلوی استاد شجریان ؛ یکی از ضایع‌ترین خاطرات زندگیمه (فیلم)

فیلم های دیگر