فقط کروبی ادعاهایش را اثبات کند/ حرف آقایان وحی منزل است!

عصرایران ؛ سیدضیاء الدین احتشام - نامه مهدی کروبی به هاشمی رفسنجانی ، توفانی بپا کرده که هنوز ادامه دارد و موجی از واکنش های حمایتی و انتقادی را در محافل سیاسی ، رسانه ای و مردمی به دنبال داشته است.

کروبی در این نامه جنجالی ، با طرح ادعای تجاوز جنسی به برخی بازداشت شدگان حوادث بعد از انتخابات ، از هاشمی خواسته است به عنوان یک شخصیت انقلابی ، موضوع را بررسی کند.

در پی انتشار این نامه ، قرار شد قوه قضاییه هیأتی را برای گفت و گو با کروبی نزد او بفرستد و رئیس قوه مقننه نیز با تکذیب ادعای کروبی گفته است که آماده دریافت مستندات وی هست.

در همین حال روزنامه ها و سایت های جریان حامی دولت و نیز چهره های شاخص این طیف در کنار دهها تن از ائمه جمعه ، در روزهای اخیر ، بر حجم حملات علیه کروبی افزوده و خواستار آن شده اند که اگر کروبی نتواند ادعایش را ثابت کند ، محاکمه شود و شلاق بخورد.

البته اگر منصفانه به ماجرا بنگریم ، حق با آنهاست چه آنکه اگر کروبی بدون سند ومدرک ، چنین اتهام سنگینی را مطرح کرده باشد ، از یک سو به اعتبار خود وجبهه اصلاحات آسیب زده و از دیگر سو ، طبق قانون ، مرتکب خطا شده است و از آنجا که همه افراد دربرابر قانون یکسانند ، می بایست تاوان تهمت و ادعای بی سند خود را بدهد.

حال که سخن از قانون و برابری همه افراد در برابر آن شد ، بحث تهمت و ادعاهای بی سند را بیشتر مورد بررسی قرار می دهیم تا در کنار انصاف ، عدالت را نیز در نوشتار خود لحاظ کرده باشیم.

اگر قرار باشد در نگاه به قانون ، حامی یک بام و دو هوا باشیم ، بهتر است اصلاً قانون نداشته باشیم و لذا اگر کروبی افترا بسته ، تهمت زده و تشویش اذهان عمومی کرده و شایسته محاکمه و مجازات است ، دیگرانی هم که چنین کرده اند ، نباید از عدالت مستثنی باشند.

به عنوان مثال نگاهی به برخی رسانه های جریانی که این روزها دم از قانون می زند و تهمت زدن را کاری کثیف می نامد و خواستار مجازات کروبی است بیندازید و نیم نگاهی هم داشته باشید به سخنان و اظهارات افراد شاخص این جریان که خواستار اعمال قانون درراه کروبی هستند ؛ در این صورت خواهید دید که به ویژه در یکی دو ماه اخیر ، چه اتهامات سنگینی از سوی آنان علیه رقبای سیاسی و چهره های انقلاب مطرح شده است که اگر ثابت نشوند ، مصداق تهمت و افترا و تشویش اذهان عمومی اند.

اگر کروبی می گوید که در بازداشتگاه ، چند مامور به چند زندانی تجاوز کرده اند و حتماً باید این ادعا را ثابت کند ، کسانی که اتهاماتشان نه متوجه چند مامور که متوجه چهره های سیاسی و انقلابی مورد توجه مردم است نیز باید ادعاهایشان را ثابت کنند و اگر کروبی در صورت عدم اثبات ادعایش مستوجب محاکمه  و مجازات است ، اینان نیز اگر نتوانند ادعاهایشان را با دلایل محکمه پسند - و نه مقالات هیجانی و بازی با کلمات هیاهو - ثابت کنند ، حتما باید به مجازات قانونی برسند؛ به عنوان مثال ،آیا کسانی که بی هیچ پروایی خاتمی و موسوی و کروبی و بسیاری دیگر را مزدوران بیگانه معرفی کرده اند و آنان را خائن ، وطن فروش ، قاتل ،شریک قتل ، اجیرکنندگان اراذل و اوباش برای تیراندازی به مردم ، تروریست و عاملین ترور شهیدان رجایی و باهنر و آیت ، دزد ، رانتخوار و ... نامیده اند ، نباید ادعاهای خود را ثابت کنند؟! حال اگر ثابت نکردند چه رفتاری باید با آنان داشت؟ جواب این سوال را خود آنان در ماجرای اخیر کروبی داده اند: در صورت عدم اثبات باید محاکمه و زندانی شوند و شلاق بخورند.

به راستی اگر نسبت دادن تجاوز به چند مامور ، تشویش اذهان عمومی است - که در صورت عدم صحت چنین است - آیا نسبت دادن بزرگترین خیانت ها و جرائم به کسانی که تا پیش از دولت نهم ، مدیران ارشد نظام و انقلاب بوده اند ، تشویش اذهان عمومی نیست؟

نمی شود که ادعاهای یک طرف ماجرا ، به محض آن که از دهانشان خارج یا بر قلم شان جاری شد ، عین حقیقت باشد و - نعوذ بالله مانند وحی الهی غیر قابل انکار و تردید - ولی ادعاهای طرف دیگر ، حتماً باید با سند و مدرک و شاهد عادل و ... ثابت شود و الا باید بر مدعی حد جاری گردد.

اگر قرار است که مدعیان حتماً ادعاهای خود را ثابت کنند (که باید هم اینگونه باشد) ، هم باید کروبی به اثبات گفته هایش بپردازد ، هم موسوی چنین کند و هم احمدی نژادی که در برنامه مستقیم تلویزیونی ، ادعاهایی علیه برخی اشخاص مطرح نمود(که حتی مورد انتقاد رهبر معظم انقلاب نیز قرار گرفت) و هم افرادی مانند حسین شریعتمداری که که در متهم کردن خلق خدا ، شهره آفاق است و هم بقیه کسانی که بر این باورند "حرف و ادعا کنتور ندارد" و پلید ترین ادعاها و تهمت ها را نثار این و آن می کنند غافل از آن که اگر در این دنیا هم بتوانند به مدد رانت و قدرت ، از پیگرد قانونی معاف باشند ، برایشان گریزی از عقوبت دردناک الهی نیست در دینی که در آن ، آبروی انسان ها با حرمت کعبه مقایسه شده است.