نجات از کابوس کرونا با روشی جدید

به گزارش ایسنا و به نقل از اس تی دی، این مطالعه که اخیرا در مجله "JEM" منتشر شده است، می‌تواند به توسعه درمان‌های جدیدی برای کووید-۱۹ در بیماران مبتلا به نقص ایمنی منجر شود و همچنین یک گزینه درمانی ارزان برای کشورهای در حال توسعه که در حال حاضر دسترسی به واکسن ندارند، خواهد بود.

اگرچه واکسن‌های تایید شده علیه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ در پیشگیری از بیماری‌های شدید و مرگ در طول همه‌گیری مداوم کووید-۱۹ بسیار موثر هستند اما واکسن در بسیاری از کشورهای کم‌درآمد چندان در دسترس نیست و به همین دلیل ممکن است در آینده گونه‌های جدید و مقاوم به واکسن ظاهر شوند.

 علاوه بر این، اثربخشی واکسن‌ها در افراد دارای نقص ایمنی که قادر به تشکیل تعداد کافی آنتی‌بادی یا لنفوسیت تی که به طور خاص پروتئین اسپایک ویروسی را هدف قرار می‌دهند، کاهش یافته است و به همین دلیل این افراد مستعد ابتلا به عفونت‌های مزمن و طولانی مدت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ هستند.

لنفوسیت تی از انواع سلول‌های دستگاه ایمنی بدن است. دفاع اختصاصی بدن شامل ایمنی هومورال و ایمنی سلولی است. در ایمنی سلولی لنفوسیت‌های T(سلول‌های T) فعالیت دارند. لنفوسیت‌های T پس از اتصال به پادگِن(آنتی‌ژن) تکثیر پیدا می‌کنند و انواعی از سلول‌های T از جمله تعدادی T کشنده و تعدادی T خاطره به وجود می‌آورند.

"آکیکو ایوازاکی"(Akiko Iwasaki) استاد دانشکده پزشکی ییل گفت: به همین دلیل است که علاوه بر استفاده از واکسن‌ها در پیشگیری از کووید-۱۹، تلاش برای توسعه درمان‌های موثر علیه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ نیز لازم است.

اولین خط دفاعی بدن در برابر کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ قبل از دخالت و ورود آنتی بادی‌ها و لنفوسیت تی، به مولکول‌های گیرنده‌ای مانند RIG-I بستگی دارد چرا که این مولکول‌های گیرنده، ماده ژنتیکی ویروس را تشخیص می‌دهند و باعث تولید پروتئین‌های سیگنال‌دهنده معروفی موسوم به اینترفرون نوع ۱( Interferon type I)  ​می‌شوند.

اینترفرون نوع ۱(Interferon type I) زیرگروه بزرگی از اینترفرون‌ها هستند که به تنظیم فعالیت دستگاه ایمنی بدن کمک می‌کنند.

مطالعات متعددی نشان داده‌اند که تولید زودهنگام و قوی اینترفرون‌ها در برابر جلوگیری از ابتلا به کووید-۱۹ بسیار موثر هستند. یک کارآزمایی بالینی نشان داده است که درمان بیماران کووید-۱۹ با پروتئین اینترفرون خالص شده در مراحل اولیه بیماری، می‌تواند مرگ و میر را کاهش دهد، اما ساخت اینترفرون بسیار گران است.

طی این مطالعه محققان جایگزین ارزان‌تری را پیشنهاد کردند و آن درمان بیماران با مولکول‌های آر ان ای کوتاه بود که از مواد ژنتیکی کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ تقلید می‌کنند و گیرنده RIG-I را برای تحریک تولید اینترفرون‌های نوع ۱ توسط سلول‌های خود بدن فعال می‌کنند.

محققان رویکرد خود را روی موش‌های مستعد ابتلا به عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ آزمایش کردند. یک دوز از یک مولکول آر ان ای به نام SLR۱۴ برای محافظت از موش‌ها در برابر بیماری شدید و مرگ کافی بود، به خصوص اگر درمان کمی قبل یا بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض ویروس انجام شده بود. به گفته محققان، SLR۱۴ موثرتر از درمان موش‌ها با پروتئین اینترفرون خالص بود.

این نکته که SLR۱۴ می‌تواند از موش‌ها در برابر همه گونه‌های در حال ظهور کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ از جمله نوع دلتا، محافظت کند، بسیار مهم است.

ایوازاکی و همکارانش اظهار کردند که توسعه مولکول‌های آر ان ای مانند SLR۱۴ نسبتا ارزان هستند و ساخت آنها آسان است. ایوازاکی افزود: بنابراین SLR۱۴ به عنوان یک گروه جدید از درمان‌های آر ان ای که می‌تواند به‌ عنوان عامل ضد ویروسی در برابرکروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ استفاده شود، مناسب است.