اگر عفونت جدی نیست، تغییر وضعیت بهداشت دهان‌و‌دندان و درمان با آنتی‌بیوتیک، کافی است. اما اگر باعث آسیب به استخوان شده‌است، باید برای درمان مداخله‌ای، به متخصص مراجعه‌کنید.

در بسیاری از موارد کاشت دندان موفقیت‌آمیز است. ایمپلنت باعث می‌شود که جایگزین مستحکمی برای دندان داشته‌باشید که ماندگاری آن می‌تواند دائمی باشد. با‌ این‌حال، ممکن است برخی افراد دچار عفونت بافت‌های اطراف ایمپلنت شوند؛ این امر احتمال پس‌زده‌شدن ایمپلنت را به شدت بالا می‌برد.

در این مقاله که با مشورت یک متخصص ایمپلنت دندان درباره چگونگی تشخیص عفونت و جلوگیری از پس زدن ایمپلنت می پردازیم.

آیا می‌توان ایمپلنت دندان عفونی را حفظ کرد؟

گاهی‌اوقات ممکن است در اثر وضعیتی به‌نام پری‌ایمپلنت (پری‌ایمپلنتایتیس)، ایمپلنت دندان دچار مشکل شده و عفونت کرده، باعث التهاب بافت‌های نرم و از‌دست‌رفتن استخوان در اطراف ایمپلنت شود. پری‌ایمپلنت (پری‌ایمپلنتایتیس)، التهابی مشابه بیماری لثه است و بافت لثه و استخوان‌های حمایتی اطراف ایمپلنت را درگیر‌می‌کند.

علائم عفونت ایمپلنت دندان عبارتند از: خونریزی لثه در زمان مسواک‌زدن، لثه‌ی متورم و حساس در ناحیه‌ی ایمپلنت و عمیق‌شدن کیسه‌های مخاطی در اطراف ایمپلنت. مشکل این وضعیت این‌است‌که می‌تواند استخوان اطراف ایمپلنت عفونی را از‌بین‌برده و باعث شل‌شدن ایمپلنت دندان شود.

علائم عفونت ایمپلنت دندان چیست؟

علائم عفونت ایمپلنت دندان، مشابه علائم بیماری لثه است و می‌تواند شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

ایمپلنت شل یا لق
قرمزی یا تورم لثه در محل ایمپلنت
مزه‌ی بد
بوی بد
درد ضربان‌دار یا احساس ناراحتی در ناحیه
درد مبهم در زمان لمس
ترشح (چرک) از ناحیه
نمایان بودن نخ‌های روی ایمپلنت
مشکل در جویدن
تب
خونریزی در زمان مسواک‌زدن اطراف ایمپلنت

متخصص ایمپلنت شما می‌تواند با آزمایشات بالینی و رادیوگرافی، پری‌ایملنت (پری‌ایمپلنتایتیس) را به‌سادگی و فوری تشخیص‌دهد. هدف، پیشگیری از پیشروی عفونت و حفظ ایمپلنت است.

اگر مشکوک به عفونت ایمپلنت هستید، فوراً با دندان‌پزشک تماس بگیرید تا درمان مناسب شروع شود و هزینه‌ ایمپلنت دندان زیاد ‌نشود. پس از بازگشت سلامت ایمپلنت، به بهداشت آن توجه بیشتری داشته‌باشید.

درمان عفونت ایمپلنت دندان

درمان‌های رایج، شامل موارد زیر است. معمولاً از این راه‌ها به‌صورت ترکیبی استفاده‌می‌شود.

تمیزکردن مکانیکی

تمیزکردن عمیق کیسه‌های مخاطی (موکوزال) با استفاده از کورت فیبرکربن یا دستگاه اولتراسوند انجام‌می‌شود. این پروسه، دبیردمان ساب‌موکوزال نامیده می‌شود. برای تمیزکردن نواحی اطراف ایمپلنت عفونی، از امواج با طول‌موج بالا استفاده‌می‌شود.

در‌صورتی‌که کیسه‌های مخاطی (موکوزال) عمیق‌تر از 5‌میلی‌متر باشند، دندان‌پزشک، از نخ‌دندان مکانیکی یا ابزار ظریف برای اسکیلینگ استفاده‌می‌کند. در این‌صورت، ابزار باید بیشتر فروبرود و باید مراقب بود که سطح پایه‌ها خراشیده و زبر نشود. برای دبیردمان مکانیکی از ضدعفونی‌کننده‌ی موضعی استفاده‌می‌شود. این کار فقط در زمانی انجام می‌شود که عمق کیسه بیش‌از 4میلی‌متر باشد.

روش جراحی

درمان با روش جراحی معمولاً زمانی استفاده‌می‌شود که ایمپلنت در جای مناسبی نصب‌نشده‌باشد. قسمتی از لثه بریده‌می‌شود و برای دسترسی بهتر به ناحیه‌ی عفونی شده، این فلپ بالا نگه‌داشته‌می‌شود. برای تمیزکردن مکانیکی معمولاً از ضدعفونی‌کننده استفاده‌می‌شود. گاهی این عمل، دبریدمان فلپ باز نامیده‌می‌شود.

برداشتن ایمپلنت

اگر پری‌ایمپلنت‌موکوسیتیس به پری‌ایمپلنت (پری‌ایمپلنتایتیس) تبدیل‌شود و قسمت زیادی از استخوان ازدست رفته‌باشد، باید ایمپلنت برداشته‌شود. برای این منظور، می‌توان از ابزار جراحی به‌نام ترفین استفاده‌کرد.

در‌صورتی‌که ازدست‌رفتن استخوان ادامه داشته‌باشد، دندان‌پزشک می‌تواند به‌دلیل سختی کار، ایمپلنت را بااستفاده از فورسپس خارج‌کند. این کار زمانی انجام‌می‌شود که ضخامت استخوان کمتر از 4 یا 3‌میلی‌متر باشد. بیمارانی که گرافت استخوان (پیوند استخوان) انجام‌داده‌اند، بعد از چند ماه که بهبود یابند، می‌توانند ایمپلنت انجام‌دهند.

کاهش خطر عفونت و التهاب بعد از جراحی ایمپلنت دندان

در وهله‌ی اول، بهترین راه برای درمان عفونت ایمپلنت دندان، پیشگیری از آن است؛ پس باید توجه ویژه‌ای به بهداشت دهان‌ودندان داشته‌باشید. حتماً بعد از جراحی جایگذاری، از دستورات بعد از عمل دندان‌پزشکتان به‌خوبی پیروی کنید. این دستورات، راه‌های کلی برای کاهش خطر عفونت و التهاب هستند.

بهداشت مناسب دهان‌ودندان

یک روتین سخت‌گیرانه، راه خوبی برای پیشگیری از عفونت بعد از جراحی ایمپلنت دندان است. روتین بهداشت دهان‌ودندان فرد، باید شامل دوبار مسواک‌زدن نرم در روز باشد. مسواک‌زدن مرتب، باعث جلوگیری از تجمع باکتری‌های عفونت‌زا می‌شود.

علاوه‌بر مسواک‌زدن، فرد باید به‌طور مرتب از نخ‌دندان هم استفاده‌کند. نخ‌دندان خرده‌های غذایی که مسواک نمی‌تواند خارج‌کند را خارج‌کرده و باعث می‌شود لثه و دندان‌ها محیط خوب و سالمی برای رشد داشته‌باشند.

دهان را مرتباً بشویید

یکی از کارهایی که در روند بهبودی ایمپلنت دندان مؤثر است، شستن دهان می‌باشد. به بیمار توصیه می‌شود که روزی یک یا دو بار دهان خود را با دهانشویه‌ای که دندان‌پزشک تجویزکرده یا محلول آب‌نمک، شست‌وشو دهد. وقتی‌که زخم درحال بهبود است، بیشتر مستعد عفونت در اثر باکتری است. شستن دهان باعث کنترل تشکیل باکتری و درنتیجه کاهش خطر عفونت می‌شود.

سیگار نکشید

سیگارکشیدن نه‌تنها باعث تجمع باکتری‌ها در دهان می‌شود، بلکه توانایی بدن برای بهبود را نیز مختل‌می‌کند. درنتیجه، یکی از بدترین کارهایی است که بیمار می‌تواند بعد از جراحی ایمپلنت انجام‌دهد. دندان‌پزشکان توصیه‌می‌کنند که قبل و بعد از جراحی، سیگار نکشید.

غذاها و نوشیدنی‌های شیرین مصرف نکنید

شکر همیشه برای لثه‌ها بد است، اما برای لثه‌هایی که در‌حال بهبود هستند، خیلی بیشتر ضرر دارد. حداقل، در دوران نقاهت ایمپلنت، بیمار باید از مصرف غذاها و نوشیدنی‌های شیرین خودداری کند؛ زیرا شکر تشکیل باکتری را افزایش‌می‌دهد. همچنین ذرات شکر خیلی ریز هستند و می‌توانند در عمیق‌ترین شکاف‌های دهان، از جمله محل جراحی، مخفی‌شوند.

کانال عصر ایران در تلگرام

تماشاخانه