یک کارشناس مسائل دینی بر چگونگی رفتار حضرت محمد(ص) در خانه اشاره کرد و گفت: نبی مکرم اسلام(ص) در خانه برای همگان وقت میگذاشت و در کار خانه کمک و با خدمه و اهل خانه همسفره میشد، همچنین بر کسانی که مهمان خانهشان میشدند احترام فراوان میگذاشت.
حجت الاسلام احمد فتحی ـ کارشناس مسائل دینی ـ در گفتوگویی با ایسنا دربارهی خصوصیات رفتاری پیامبر اکرم(ص) در خانه و با خانواده گفت: رفتار هر کس در خانه، با همسر و فرزندان و بستگان، نشاندهندهٔ شخصیت روحی و اخلاقی اوست. با مطالعه سیره رفتاری رسول گرامی اسلام(ص) میتوان ویژگیهای جالبی از رفتار ایشان در محیط خانه یافت.
۱. تقسیم وقت
وی ادامه داد: رسول خدا(ص) در خانه، اوقات خود را به سه بخش، تقسیم میکرد، بخشی برای عبادت خداوند متعال؛ بخشی برای خانواده و گفتگو و انس گرفتن با آنان و تأمین نیازهای روحی و عاطفی و...؛ بخشی هم برای مردم بود، چرا که برخی از مردم، مشکلاتی داشتند و در زمان حضور حضرت در منزل نیز به ایشان رجوع میکردند.
۲. کمک در خانه
این کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: از فضایل یک انسان خودساخته، آن است که در کارهای خانه چه در نظافت خانه و چه در امور طبخ و خوراک و چه هر کار دیگری به همسر خود کمک کند. پیامبر خدا(ص) در خانه، کفش و لباس خود را وصله میکرد، شیر گوسفند و شتر را میدوشید، همراه خادم خانه، گندم آرد میکرد و اگر خدمتکار خسته میشد، به او کمک میکرد و وسایل ضروری خود را خودش برمیداشت و میگذاشت.
۳. هم غذایی با اهل خانه
فتحی یادآور شد: اینکه کسی تنها غذا بخورد، یا حاضر نباشد افراد خانواده و خدمتکاران، با او بر سر یک سفره بنشینند و غذا بخورند، اخلاقی جاهلانه است و نشان از روحیهی استکباری میدهد. اولیای خدا، متواضعانه با اهل خانه و خادمان همغذا میشدند و بر سر یک سفره مینشستند.
وی افزود: همچنین حضرت رسول(ص) انواع غذاها را میخورد و نسبت به نوع غذا و کیفیت طبخ آن، ایراد نمیگرفت و از آنچه خدا حلال کرده بود، همراه با خانواده و خدمتکاران غذا میخورد، آنهم نشسته بر زمین، چه در خانهی خود و چه در مهمانی، از هر چه آنان میخوردند و در هر چیزی و بر هر چه آنان طعام میخوردند. اگر مهمان میآمد همراه با مهمان طعام میخوردند. محبوبترین غذا و سفره در نزد او، آن بود که افراد بیشتری سر سفره نشسته باشند.
۴. رختخواب ساده
این کارشناس مسائل مذهبی بیان کرد: سادهزیستی، در همهی مظاهر زندگی آن حضرت آشکار بود. رختخواب حضرت پوستی بود که داخل آن از لیفه و پوشال خرما پرشده بود، بالش حضرت نیز چنین بود، زیراندازش یک عبا بود، که گاهیهم آن را بر روی هم میانداخت و بر آن نشسته و یا میخوابید. اغلب بر حصیری میخوابید و زمانی که به رختخواب میرفتند، به پهلوی راست خوابیده و دست راست خود را زیر صورت راست خود قرار میدادند.
۵. خواب و بیداری
فتحی تاکید کرد: به فرمودهی امام باقر(ع)؛ رسول خدا(ص) هرگاه از خواب برمیخاست به سجده میرفت؛ هنگام خواب، مسواک را بالای سرخود میگذاشت. همین که بیدار میشد، شروع میکرد به مسواک زدن ... هر شب، سه بار مسواک میزد: یک بار قبل از خواب، یک بار وقتی از خواب برای نماز شب بیدار میشد، و یک بار هم وقتی که میخواست برای نماز صبح، از خانه به مسجد برود و چون بیدار میشد میفرمود: «حمد خدایی را که پس از مرگم مرا زنده کرد. پروردگارم آمرزنده و شکور است».
۶. احترام به واردین
وی بیان کرد: حرمت نهادن به آنکه بر انسان وارد میشود، شرط ادب است و بیاعتنایی و برخورد متکبرانه، دور از اخلاق اولیای خدا است؛ رسول خدا(ص) به کسی که بر آن حضرت وارد میشد، احترام میگذاشت و یکی از نمودهای این احترام، آن بود که زیرانداز خود را در اختیار او میگذاشت و او را روی تشک خود مینشاند و اگر او قبول نمیکرد، آن حضرت آنقدر تأکید میفرمود تا بپذیرد.
به گفته این کارشناس مسائل دینی هرگاه کسی بر پیامبر اکرم(ص) وارد میشد و خدمت آن حضرت مینشست پیامبر هرگز از مجلس او برنمیخاست و نمیرفت، تا اینکه خود آن شخص بلند میشد و میرفت.
فتحی ابراز کرد: از سلمان فارسی نقلشده است که خدمت پیامبر اکرم(ص) رسیدم، او بر بالش و زیراندازی نشسته بود، آن را بهطرف من کشید(تا بر آن بنشینم). آنگاه فرمود: «ایسلمان! هیچ مسلمانی بر برادر مسلمانش وارد نمیشود و او به عنوان اکرام و احترام، زیرانداز برایش نمیگسترد، مگر آنکه خداوند او را میبخشاید».