نگاهی به بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب: حضور مردم خنثی کننده توطئه ها

عصرایران - بیانات مقام معظم رهبری در جمع مردم آمل حاوی نکاتی کلیدی بود که در واقع تبیین کننده مواضع کلان نظام در مواجهه با دشمنی ها و مشکلات پیش روست.
نظر به اهمیت موضوع ، نکاتی چند راجع به این بیانات مورد اشاره قرار می گیرد:

حضور مردم در صحنه های انقلاب
بی گمان محوری ترین نکته راهبردی در سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی ، تاکید بر مفید و مؤثر بودن حضور مردم در صحنه های انقلاب و ضروری بودن استمرار این حضور فراگیر در ادامه راه پر فراز و نشیب انقلاب است.
نظام جمهوری اسلامی از بدو تاسیس تا کنون ، همواره در کانون اهداف توطئه گرانه ای بوده است که از کودتا و تجزیه طلبی گرفته تا جنگ تحمیلی هشت ساله و ترورهای منافقین و جنگ نرم را شامل می شود.
پر واضح است که این نظام ، نه مانند کشورهای برتر نظامی ، از چنان ابرقدرتی تسلیحاتی برخوردار بوده که به مدد آن بتواند بر مشکلات با زبان توپ و تفنگ فائق آید و نه همانند قدرت های سلطه جوی اقتصادی ، توان مالی مبتنی بر استعمار ملل دیگر را در کیسه خود داشته است که با بهر مندی از فرمول های اقتصادی بتواند مشکلات را حل کند.

آنچه این نظام را در طول این 30 سال ، از گزند حوادث زمانه حفظ کرده است ، حضور مردم در صحنه ها بوده که این مهم نیز ، البته به مدد الطاف الهی و رهبری عالمانه آن محقق شده است.
بی هیچ شک و تردیدی ، اگر ملت ایران فردای روز 22 بهمن 57 ، به خیال این که کار تمام شده ، به خانه های خود بازمی گشتند ، حتی 12 فروردین 58 نیز در کار نبود تا از دل انقلاب اسلامی مردم ایران ، نظام جمهوری اسلامی سر بر آورد و برغم آرزو و آزمندی دشمنان ، در مسیر تاریخ به پیش برود و به بهمن سال 1388 خورشیدی برسد و همچنان با امیدواری به آینده در مسیر روشن پیش روی خود حرکت کند.
اینک نیز ، مردم ایران نباید تصور کنند که کار پاسداری از انقلاب با تثبیت جمهوری اسلامی به پایان رسیده است بلکه همان طور که رهبر معظم انقلاب نیز تاکید و تصریح داشتند خنثی شدن توطئه ها ، به معنای تمام شدن توطئه ها نیست و تا دشمن وجود خارجی دارد ، حتماً از الزامات دشمنی نیز بهره خواهد برد و توطئه گری علیه جمهوری اسلامی نیز ، بی گمان از همین لوازم دشمنی است و صدالبته هوشیاری و کیاست نیز از لوازم مقابله با این عداوت ها و کینه جویی هاست.

 طرفداری مدعیان از حقوق مردم ؛ از سخن تا عمل!
این بخش از سخنان رهبر معظم انقلاب را بخوانید: «در اوائل انقلاب برخی افراد و جریانها که مدعی روشنفکری و طرفداری از رأی مردم و خلق بودند و شعار دموکراسی می دادند در مقابل خلقی که نظام اسلامی را با بهای سنگینی برسر کار آورده و به آن رأی داده بودند، ایستادند و با مردم مقابله مسلحانه کردند... این جریانها ابتدا با سخنان روشنفکرانه به مبانی امام (ره) و جمهوری اسلامی اعتراض کردند و سپس به تدریج میدان مبارزه فکری و سیاسی را به میدان مبارزه مسلحانه و اغتشاش گری تبدیل و برای مردم و مسئولان در زمان جنگ مزاحمت ایجاد کردند.»

این فراز از سخنان رهبر معظم انقلاب ، در واقع ، آسیب شناسی تاریخی از ماهیت و عملکرد مدعیان دفاع از حقوق مردم است که مفاهیمی چون حقوق مردم ، دموکراسی ، انتخابات آزاد و سایر ارزش ها ، برایشان تا زمانی ارزش دارد که بتوانند در پشت این مفاهیم متعالی ، سنگر بگیرند یا بر دوش این شعارها سوار شوند و به اوج برسند ولی هر گاه ببینند که این شعارها در عمل به سودشان نیست ، تاریخ مصرف شان را منقضی شده می دانند و پا بر روی ارزش هایی می گذارند که تا دیروز ، بر سرمه چشمانشان می کردند!

نمونه های تاریخی پرشماری در این باره وجود دارد، از انتخابات آزاد الجزایر که در آن اسلامگرایان پیروز شدند و تا انتخابات فلسطین که به پیروزی حماس انجامید، همه و همه ، محک های خوبی برای قضاوت درباره میزان فاصله ادعا تا عمل مدعیان مردم سالاری است.
در همین ایران خودمان نیز مگر جمهوری اسلامی با اراده واقعی یک ملت و با آرای بالای 98 درصدی آنها شکل نگرفت؟ پس چرا مدعیان احترام به خواست مردم ، برای نابودی این نظام برخاسته از آرای ملت ، حتی دست به دامن بمب های شیمیایی هم شدند؟
این ها ، همه ، مسائلی هستند که تاریخ در گذر زمان ، بی رحمانه درباره آنها قضاوت خواهد کرد و چه نام زشتی بازخواهد ماند از کسانی که در بلندگوهای خود از حقوق انسان ها دم می زنند و در همان حال ، خم به ابرو نمی آورند وقتی می بینند سلاح های اهدایی آنها به اسرائیل ، کودکان معصوم را در حالی که عروسک هایشان را در آغوش دارند تکه تکه می کند.

آنان ، وقتی در فلسطین ، این چنین بی پروا و عریان، ارزش های ادعایی خود را زیر پا می گذارند و ابایی هم ندارند از این که دنیا بفهمد با سلاح های آنان کودکان کشته شده اند ، چه تضمینی وجود دارد که در تعامل با ایران ، یگانگی در قول و عمل پیشه کنند و چه ساده لوح اند آنانی که تصور می کنند ، قاتلان کودکان ، می توانند دوستان انسان دوستی برایشان باشند!

تصحیح خطا
رهبر معظم انقلاب در این دیدار جمله کلیدی دیگری داشتند: «وقتی دشمن وارد میدان شده است، باید متوجه شویم و اگر خطا و اشتباهی هم انجام دادیم، آن را تصحیح کنیم.»
از یک منظر کلان ، روی این سخن ، همه فعالان سیاسی کشور هستند ، چه کسانی که در قدرت حضور رسمی دارند و چه دیگران.
این فراز کلیدی ، از یک سو تاکید دارد که هیچ کس خود را نباید مبرا از خطا بداند و از سوی دیگر ،دعوت به اصلاح راه به خطا پیموده شده است.
بدیهی است وقتی دعوتی رخ می دهد ، حتماً اجابتی نیز در پس آن متصور است و لذا می توان گفت رهبری نظام ، همچنان آغوش نظام را برای بازگشت ره به خطا بردگان باز می دانند.

باج ندادن
مقام معظم رهبری خاطرنشان کردند:«در مقاطعی برخی طراحی های دشمن برای وادار کردن نظام اسلامی به باج دادن بوده است اما امام بزرگوار (ره) هیچگاه باج نداد و همه بدانند ما نیز از طرف ملت ایران و از طرف خود به هیچکس باج نخواهیم داد.»

تجربه ثابت کرده است که هرگاه در صحنه بین المللی ، کشوری یک امتیاز بی مورد یا همان باج واگذار کرده است ،دندان طمع طرف های مقابل، تیزتر شده است و خواستار لقمه های چرب تری شده اند.
این موضوع را ملت ایران در سال های اخیر و در ماجرای پرونده هسته ای به تجربه عینی ، مشاهده کرد و لمس نمود. ملت ایران فراموش نمی کند وقتی که زمانی اروپایی ها ، تمام تقاضای شان از ایران این بود که ولو برای چند روز هم که شده ، فعالیت های هسته ای اش را " معلق " کند. از این رو ، سه وزیر خارجه اروپایی از آلمان و انگلیس و فرانسه ،  راهی ایران شدند و در سعد آباد ، موفق به جلب نظر مساعد مسوولان دولت وقت شدند.

در آن زمان ، عده ای ساده لوحانه بر این باور بودندکه با حسن نیتی که ایران نشان داد ، چند هفته یا حداکثر چند ماه فعالیت های هسته ای ایران آن هم به صورت داوطلبانه تعلیق می شود و سپس بدون هیچ مشکلی ، همه چیز از سر گرفته خواهد شد.
در آن زمان ، حسن روحانی ، دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی به خبرنگاران گفت:ما داوطلبانه تعلیق کردیم و همین فردا هم می توانیم بدون هیچ مشکلی فعالیت ها را از سر بگیریم.
البته سه وزیر اروپایی نیز ، همین را می گفتند و تعلیق " داوطلبانه " و غیر الزام آور را امضا کرده بودند.
ولی در عمل اتفاقات دیگری افتاد و تعلیقی که می توانست فردای همان روز امضای توافقنامه سعدآباد شکسته شود ، دو و نیم سال به طول انجامید و هر گاه ایران خواست دست از اقدام "داوطلبانه" اش بردارد ، با تهدیدات جدیدی مواجه شد که اگر تعلیق را بشکنید ، به شورای امنیت می بریمتان و تهدیداتی از این قبیل.

جالب اینجاست ، اروپایی ها که ابتدا فقط به دنبال تعلیق موقت داوطلبانه غنی سازی بودند ، بعدها تعلیق همه فعالیت ها ، حتی تعلیق تحقیقات دانشگاهی درباره موضوعات هسته ای را نیز خواستار شدند و در نهایت ، اعلام داشتند که جز به توقف دائمی همه فعالیت های هسته ای ایران حتی اگر صلح آمیز محض هم باشند ، به چیز دیگری رضایت نمی دهند.

اینجا بود که کاسه صبر ملت ایران لبریز شد و به دستور مقام معظم رهبری و در دولت نهم ، فعالیت های هسته ای ایران ، در همه زمینه ها از جمله در عرصه راهبردی غنی سازی از سر گرفته شد و بدین ترتیب ، این بار غربی ها بودند که عقب نشستند و اینک کار به جایی رسیده که موضوع دعوای شان با ایران ، نه اصل فعالیت های هسته ای که تبادل سوخت هسته ای است.

این ماجرا ، یک تجربه تاریخی ارزشمند و البته پرهزینه برای ملت ایران بود و به آنان آموخت که عقب نشینی از یک سنگر کوچک ، عقب نشینی ها خاکریز به خاکریز را به دنبال خواهد داشت و نهایتاً دشمن به جیزی جز بردگی کامل ما رضایت نخواهد داد.
گذشته از همه اینها اگر قرار بر باج دادن به این و آن بود که رژیم گذشته حاکم بر ایران ، در این رویکرد بسیار پیشرو بود و نیازی به انقلاب و سرنگونی آن و تاسیس یک حکومت مستقل نبود.
بنابراین ، کسانی که انتظار باج گیری از جمهوری اسلامی را داشتند ، با سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب ، باید تکلیف شان مشخص شده باشد و فکر باج و باج خواهی را از سرشان باید بیرون کنند.

تلاش برای حل مشکلات
وقایع بعد از انتخابات ، بخش بزرگی از توان کشور را مصروف خود کرده است و دود این مساله ، به چشم همه هفتاد میلیون ایرانی می رود. در چنین شرایطی که بسیاری ، متوجه دعواهای جناحی و سیاسی اند -و تو گویی که در این کشور ، کاری جز دعوای سیاسی وجود ندارد- رهبر معظم انقلاب ، در سخنرانی اخیر خود (همانند چند سخنرانی قبلی) بر وظیفه ذاتی قوای سه گانه یعنی خدمت به مردم تاکید کردند و وظیفه مسئولان کشور را نیز کار و تلاشِ "همراه با تدبیر" برای حل
مشکلات دانستند و خاطرنشان کردند: مسئولان قوای سه گانه و همه مسئولان باید کار برای مردم و تدبیر در امور را وظیفه خود بدانند و لحظه ای از آن غفلت نکنند...نباید حرکت رو به جلوی کشور لحظه ای کُند شود بلکه باید با سرعت بیشتر و همه جانبه تر ادامه یابد.»

این نکته ای است که اگر نیک بدان نگریسته شود و مخصوصاً مسوولان بدان عملاً پایبند باشند ، دیگر مجالی برای پرداختن به دعواهای بی حاصل و خانمانسوز جناحی نخواهند داشت و تمام توان شان مصروف خدمت به ولی نعمتان ،یعنی مردم خواهد شد.

روش تذکر
بعضی ها اصرار دارند که چنین وانمود کنند که رهبر معظم انقلاب ، برخی مسوولان و نهادها و عملکردهایشان را صددرصد تایید می کنند.این القا از دوسو می تواند صورت گیرد: هم ممکن است از سوی کسانی باشد که می کوشند از وجاهت رهبری برای خود بهره برداری کنند و نواقص شان را در این لوا پنهان نمایند و هم عده ای برای تضعیف نهاد رهبری ، در تلاش باشند که رهبری را نسبت به خطاهای برخی مسوولان ، بی اطلاع یا بی اعتنا جلوه دهند و بگویند که اگر ایشان
نقد دارند ، پس چرا بر زبان نمی آورند؟

رهبر معظم انقلاب در فرازی از سخنان خود ، پاسخ هر دو گروه را داده و تصریح کرده اند:« البته پشتیبانی از مسئولان به معنای تذکر ندادن و یا پرهیز از انتقاد بجا و صحیح، نیست اما این تذکر و یا انتقادِ لازم باید همانند تذکر دو همسنگر به یکدیگر باشد و نه بصورت مقابله و رودرویی.»

واقعاً اگر همه مسوولان کشور ، این درس را بیاموزند که اگر نقدی به هم دارند به جای حرمت شکنی و در بوق و کرنا کردن ، "همانند دو همسنگر" به همدیگر"تذکر" دهند و از "مقابله و رو در رویی" بپرهیزند ، کشور از بسیاری از چالش هایی که ساخته و پرداخته این تقابلات است ، رها خواهد شد و پتانسیل های آن ، به جای درگیری و تنش  صرف خدمت و پیشرف کشور خواهد شد.