فوتبال تنها یک ورزش نیست؛ بلکه برای میلیاردها نفر در سراسر جهان، یک فرهنگ، سبک زندگی و گاه حتی نوعی مذهب به شمار میرود. از خیابانهای پرجنبوجوش برزیل گرفته تا استادیومهای باشکوه اروپا، هواداران با شور و هیجان به تشویق تیمهای محبوب خود میپردازند.
به گزارش تجارت نیوز، جام جهانی 2022 قطر به تنهایی 1.5 میلیارد بیننده داشت و سالانه حدود 220 میلیون هوادار در نقاط مختلف جهان مسابقات را از نزدیک تماشا میکنند. این ورزش تنها در اروپا 35.3 میلیارد یورو ارزش اقتصادی دارد.
اما فوتبال در پشت این شکوه و عظمت، واقعیتی تلخ و کثیف را پنهان کرده است: تأثیر مخرب بر محیط زیست و تغییرات اقلیمی.
تحقیقات جدید تحت عنوان «مقابله کثیف» که توسط سازمانهای علمی و اقلیمی منتشر شده، نشان میدهد که صنعت فوتبال سالانه بین 64 تا 66 میلیون تن دی اکسید کربن تولید میکند؛ این مقدار انتشار گازهای گلخانهای تقریباً برابر با کل تولید کربن کشور اتریش است.
این گزارش برای نخستین بار انتشار گازهای گلخانهای ناشی از فعالیتهای فوتبال را بهطور جامع بررسی کرده و به این نتیجه رسیده که این ورزش به دلیل انتشار گازهای کربنی، به صنعتی آلاینده تبدیل شده است. اما این تمام ماجرا نیست. فوتبال به دلیل گسترش بازیهای بینالمللی، حمایت مالی از شرکتهای آلاینده و ساخت استادیومهای پرکربن، به نقطهای بحرانی در بحران زیستمحیطی جهان رسیده است.
دکتر استوارت پارکینسون، یکی از محققان این گزارش، هشدار میدهد: «این تحقیق شواهد قانعکنندهای ارائه میدهد که فوتبال یک آلاینده اصلی است و سهم آن در تغییرات آب و هوایی رو به افزایش است. متأسفانه، تاکنون نشانههای کمی از تلاش جدی برای کاهش این تأثیرات مشاهده شده است.»
بر اساس این گزارش، سه منبع اصلی انتشار گازهای گلخانهای در فوتبال شناسایی شده است:
بزرگترین منبع آلودگی زیستمحیطی در فوتبال مربوط به سفر هواداران و تیمهاست. تحقیقات نشان میدهد که هر مسابقه داخلی لیگ مردان بهطور متوسط 1700 تن دی اکسید کربن تولید میکند.
وقتی مسابقات بزرگی مانند فینال جام جهانی برگزار میشود، انتشار گازهای گلخانهای تا 42 برابر بیشتر از یک بازی داخلی افزایش مییابد.
علاوه بر هواداران، خود تیمها نیز سهم قابلتوجهی در این آلودگی دارند. در سال 2023، بیبیسی اسپورت گزارش داد که تیمهای لیگ برتر انگلیس در مدت دو ماه 81 پرواز داخلی کوتاهمدت انجام دادهاند. برخی از این پروازها تنها 27 دقیقه طول کشیده است.
محققان توصیه میکنند که گسترش مسابقات بینالمللی متوقف شود و تمرکز به مسابقات منطقهای و محلی بازگردد.
ساخت استادیومهای جدید نیز انتشار گازهای گلخانهای زیادی به همراه دارد. بهعنوان مثال:
Carbon Market Watch هشدار میدهد که تأثیر زیستمحیطی این ساختوسازها «بسیار مخرب خواهد بود.»
یکی دیگر از مشکلات زیستمحیطی فوتبال به قراردادهای حمایت مالی با شرکتهای آلاینده مربوط میشود.
در آوریل 2024، فیفا قراردادی با شرکت نفتی آرامکو امضا کرد. همچنین بسیاری از باشگاههای فوتبال از حمایت مالی شرکتهای نفت و گاز، خطوط هوایی و خودروسازان بهره میبرند.
این گزارش نشان میدهد که 75 درصد از انتشار گازهای گلخانهای فوتبال ناشی از این قراردادهای تجاری است.
این حمایتهای مالی بهطور غیرمستقیم رفتارهای مضر برای محیط زیست را در میان هواداران ترویج میدهد؛ از جمله رانندگی با خودروهای پرمصرف و انجام سفرهای هوایی.
در میان این بحرانها، جزایر کوچک مارشال در اقیانوس آرام با خطر نابودی کامل به دلیل بالا آمدن سطح دریا مواجه هستند.
این کشور تنها عضو سازمان ملل است که تیم ملی فوتبال به رسمیت شناختهشدهای ندارد. اما تهدید بزرگتر آن از سوی تغییرات اقلیمی است. با تنها 6 فوت ارتفاع متوسط از سطح دریا، این جزایر در معرض غرق شدن کامل قرار دارند.
برای جلب توجه به این بحران، فدراسیون فوتبال جزایر مارشال با همکاری برند PlayerLayer پیراهنی خاص به نام «2030 بدون خانه» طراحی کرده است که بهطور نمادین در طول کمپین تبلیغاتی ناپدید میشود؛ نمادی از خطر نابودی تدریجی این جزایر.
برخی از بازیکنان و تیمهای فوتبال اقدامات مثبتی برای کاهش اثرات زیستمحیطی انجام دادهاند:
برخی باشگاهها نیز پیشتاز پایداری زیستمحیطی هستند:
به نقل از یورونیوز، با توجه به گستردگی فرهنگی و اقتصادی فوتبال، این ورزش میتواند نقشی کلیدی در تغییر نگرش جهانی به مسائل زیستمحیطی ایفا کند. اگر فوتبال بتواند به سمت پایداری زیستمحیطی حرکت کند، این اقدام میتواند الهامبخش سایر صنایع و مردم جهان باشد و در نهایت به حفظ آیندهای پایدار برای این ورزش و کره زمین کمک کند.