جهان نیازمند "انقلاب صنعتی سوم"

مازیار دانیالی - در 20 سال آینده تقریبا سه میلیارد نفر به طبقه متوسط جهان افزوده خواهد شد و تقاضای جهانی برای مسکن، تلویزیون، خودرو، مواد غذایی، آب، انرژی و بسیاری کالاها و خدمات بیشتر و بهتر دیگر نیز افزایش خواهد یافت. اما با افزایش فشار بر منابع کره زمین، تامین این تقاضا می تواند هزینه های زیست محیطی سنگینی از آلودگی تا گرمایش جهانی را به همراه داشته باشد.

در نتیجه این پرسش مطرح می شود که توسعه پایدار اقتصادی جهان و کاهش فقر بدون ایجاد یک فاجعه زیست محیطی چگونه امکان پذیر خواهد بود؟

پاسخ به این پرسش در قلب آن چه "انقلاب صنعتی سوم" نامیده می شود و به دنبال ادغام منابع انرژی تجدیدپذیر با اتصال اینترنتی، توسعه فناوری تولید دیجیتال و حمایت از صنعت سبز است، قرار دارد. به بیان دیگر، هدف از آن دستیابی به تولید و مصرف پایدار است.

انقلاب صنعتی اول توسط زغال سنگ و نیروی بخار همراه با مطبوعات چاپی تغذیه می شد. انقلاب صنعتی دوم بر برق متمرکز و پیشرانه های احتراق درونی نفت محور به همراه تلفن، رادیو و تلویزیون استوار بود. انقلاب صنعتی سوم فرصتی برای خلق یک "اینترنت انرژی" - شبکه ای هوشمند، پاسخگو و غیر متمرکز انرژی و اطلاعات که میلیون ها فرصت شغلی در سراسر جهان ایجاد کرده و در از بین رفتن فقر انرژی موثر است، محسوب می شود.

چنین شبکه ای باید بر جریان های چند جهتی انرژی تجدیدپذیر که با انقلاب دیجیتال و ظهور داده های بزرگ پشتیبانی شده است، شکل بگیرد. اما به گفته شورای جهانی انرژی، اگر دولت ها و بخش خصوصی تلاش های خود را به طور قابل توجهی افزایش ندهند، پایان دادن به فقر می تواند 60 تا 70 سال دیگر زمان ببرد. افزون بر این، انتشار دی اکسید کربن جهانی در سال 2012 رکورد جدیدی را ثبت کرده و در سال 2013 روند افزایشی خود را ادامه داده است.

بنابر گزارش آژانس بین المللی انرژی، دمای جهانی در مسیر افزایش 3.6 تا 5.3 درجه سانتیگرادی نسبت به دوران پیش از انقلاب صنعتی قرار دارد که بسیار بیشتر از مرز دو درجه سانتیگرادی است که از سوی دانشمندان برای جلوگیری از مواجهه با پیامدهای فاجعه بار ناشی از تغییرات آب و هوایی تعیین شده است.

بی تردید، انقلاب صنعتی سوم نیازمند کمک و حمایت است. برای تسریع آهنگ نورآوری های مربوط به انرژی، ائتلاف هایی خلاقانه میان دولت ها، شرکت های خصوصی و گروه های جامعه مدنی در سه زمینه باید شکل بگیرند. ائتلاف نخست، گروهی از دولت های متعهد را تشکیل می دهد که در پی کاهش هزینه های انرژی تجدیدپذیر حداقل به سطوحی مشابه با انرژی سوخت های فسیلی طی یک دهه است.

دومین ائتلاف باید گروهی از کشورها - به طور خاص، 23 عضو فروم جهانی انرژی پاک وزارتی (CEM) که حدود 80 درصد از تقاضای انرژی جهان، 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای و 90 درصد از سرمایه گذاری های انرژی پاک را به خود اختصاص داده اند - باشند که با دو برابر کردن نرخ بهره وری انرژی اقتصادهای خود موافقت کنند.

ائتلاف سوم باید کشورهای در حال توسعه را شامل شود که از بهبود امنیت انرژی، عدالت و پایداری سود می برند. تنها طی سال 2012، چین سرمایه گذاری 67 میلیارد دلاری در منابع انرژی تجدیدپذیر انجام داده و عربستان به دنبال حصول اطمینان از سهم 30 درصدی منابع انرژی تجدیدپذیر در مجموع مصرف انرژی خود تا سال 2032 است. همچنین، در برزیل منابع انرژی تجدیدپذیر سهمی 60 درصدی در انرژی مصرفی داشته و بیش از 99 درصد جمعیت این کشور به برق دسترسی دارند.

غنا، آفریقای جنوبی و ویتنام نیز گام های فوق العاده ای در این زمینه برداشته اند. این کشورها می توانند به عنوان الگویی برای کشورهای دیگر به ویژه در آفریقا و جنوب آسیا مد نظر قرار بگیرند. ائتلاف سوم باید توسط اقتصادهای نوظهور (برزیل، آفریقای جنوبی، هند و چین) که سهمی 40 تا 50 درصدی از 244 میلیارد دلار سرمایه گذاری شده در منابع انرژی تجدیدپذیر طی سال 2012 داشته اند، هدایت شود.

در نهایت، تمامی این ائتلاف ها باید الهام بخش جامعه بین المللی گسترده تر برای اتخاذ اقدام های مشابه در راستای پیشبرد انقلاب صنعتی سوم باشند.

تماشاخانه

چگونه عملیات پهپاد ترکی که گفتند یک میلیون بیننده داشته در کمتر از دو ساعت انکار شد / مودبانه‌تر نبود اگر تشکر می‌کردید؟! (فیلم)

درباره ناوگان هوایی ایران چه می‌دانیم ؟ اوضاع چقدر بد است ؟ (فیلم)

فیلم های دیگر