گزیده سرمقاله روزنامه های امروز

روزنامه کیهان مطلبی با عنوان «نشست وین و مذاکره با دست‌های خالی!» نوشته شده توسط جعفر بلوری در ستون یادداشت روز خود به چاپ رساند:

دو جمله «نگران نباشید، کاری می‌کنیم این قانون بی‌اثر شود» و «نگرانی‌های ایران درباره کارشکنی‌های آمریکا در اجرای برجام را جدی تلقی می‌کنیم» - اشاره به نقض برجام با تمدید قانون آیسا- خلاصه خروجی نشست 3 ساعته کمیسیون مشترک ایران و 1+5 در هتل «کوبورگ» وین بود که روز سه‌شنبه با درخواست ایران و با حضور نمایندگان 1+5 در وین برگزار شد.

جمله نخست را «هیئت آمریکایی» و جمله دوم را سایر دولت‌های عضو کمیسیون در پاسخ به اعتراض ایران به بدعهدی‌های مکرر آمریکا عنوان داشته‌اند! طبق گزارش‌هایی که منتشر شده،  نمایندگان کشورمان در این نشست، ضمن ارائه شرحی از بدعهدی‌های آمریکا در یک سال اخیر، با ارائه مستندات حقوقی، تمدید قانون آیسا را مغایر با تعهدات آمریکا در قالب برجام دانسته و در مقابل، این پاسخ‌های فوق را شنیده‌اند!

گفتن «نگرانی شما را جدی تلقی می‌کنیم» و دادن وعده کودکانه «تلاش می‌کنیم این قانون را- که با صد در صد آرای اعضای کنگره آمریکا به تصویب رسیده- بی‌اثر کنیم» خلاصه دستاورد ما از این نشست بوده است. اما این همه ماجرا نیست چرا که ظاهرا دستاوردهای دیگری نیز در این نشست به دست آمده است!

 آن‌طور که برخی رسانه‌ها از جمله «رویترز» و «وال استریت ژورنال» نوشته‌اند، ایران پس از شنیدن مشتی وعده سر خرمن دیگر، از اصرار بیشتر بر روی مواضع خود درباره عهد‌شکنی آمریکا دست برداشته و در واقع، از این توضیحات قانع شده است! این رسانه‌ها اعلام کرده‌اند ایران حتی اعلام کرده، حاضر است تعهدات جدیدی هم فراتر از آنچه تاکنون داده و عمل کرده بدهد! در این گزارش‌ها درباره تعهدات جدید و «خود خواسته» ایران آمده: «نمایندگان هسته‌ای ایران امروز با طرح آمریکا برای پاکسازی کامل اورانیوم باقی‌مانده در نیروگاه نطنز موافقت کرده‌اند. ایرانی‌ها توافق کرده‌اند که تعهداتی فراتر از برجام را بپذیرند و به رغم تعیین سقف ۳۰۰ کیلوگرمی برای نگهداری اورانیوم در داخل خاک ایران، نمایندگان دولت ایران با رسیدن این مقدار به کمتر از ۲۰۰ کیلوگرم هم موافقت کرده‌اند.»

روزنامه شرق مطلبی را با عنوان« پهلوان عرصه سياست»در ستون یادداشت خود و به قلم مسعود سلطاني‌فر اختصاص داد:

چه بسيار سياست‌ورزان و سياست‌پيشگان كه در اين ملك زيسته‌اند و هرگز ردي و نشاني از آنها در پسين تاريخ به جاي نمانده است و چه اندك و بسيار اندك كساني بوده‌اند كه مصداق حقيقي كلمه سياست‌مدار بوده و از خود چنان مُهر و نشاني برجا گذاشته‌اند كه چه مخالفان و چه موافقانشان نتوانسته‌اند زبان به انكار چرخانده يا از كنار نامشان به‌سادگي عبور كنند. پيكر اين سرزمين همواره رنجور ازدست‌دادن چنين شخصيت‌هاي ارزنده‌اي بوده است. سياست‌مداراني كه اوراق تاريخي اين كشور به مدد حضور آنها و نام آنها نوشته و خوانده مي‌شود و جغرافيا به لطف و درايت همين انگشت‌شماران و معدود سياست‌مداران، مانند كوه حفظ شده است. «سياست‌مدار»ي كه همواره خود گوهر كمياب اين كشور بوده است. سياست‌مدار همان كسي است كه ترجيحات و رجحان‌ها و به‌ویژه مقاطع سكوت و غريو را تشخيص مي‌دهد و سعي مي‌كند كشور و ملتش را به‌درستي از آن آگاه کند و از بزنگاه‌ها و پيچ‌وخم‌هاي تند مسير به‌آرامي عبور دهد. شخصيتي است كه ملت از او به قهرمان ياد مي‌كنند و مدام آن را مي‌جويند و فقدانش را و اثر و نامش را هرگز از ياد نمي‌برند.

در ستون سر مقاله روزنامه اعتماد مطلبی با عنوان « خراش روح و روان» نوشته شده است که بخشی از آن را می خوانیم:

يكي از مجلات اصولگرا كه روابط نزديكي با تندروها دارد، در آخرين شماره خود، گفت‌وگوي مفصلي را با آقاي عباس ميلاني استاد ايراني در دانشگاه استنفورد امريكا انجام داده است. آقاي عباس ميلاني از جمله افرادي است كه به لحاظ مواضع سياسي منتشر شده از جانب وي در رسانه‌هاي فرامرزي؛ رسانه‌ها و نشريات داخلي به صورت نانوشته حق انتشار مطالب وي را ندارند. حتي نقد منصفانه او نيز تا حدي ممنوع است. براي نمونه حدود دو سال پيش دو نفر از كارشناسان داخلي در خانه كتاب اقدام به نقد كتاب «نگاهي به شاه» آقاي ميلاني كردند و مفاد اظهارات آنان كه بعدا در فضاي مجازي منتشر شد، ارزيابي منصفانه و حتي انتقادي از آن كتاب بود. ولي جالب است كه آن نهاد با وجود آنكه زحمات زيادي براي توليد اين مطلب كشيد، در آخرين لحظات از انتشار آن پشيمان شد. چرا كه كتاب آقاي ميلاني در ايران اجازه چاپ نيافته بود، هرچند ده‌ها هزار نسخه از آن به صورت غيرقانوني چاپ و فروخته شده بود. ولي با اطمينان مي‌توان گفت كه گفت‌وگوي اخير نشريه عصر انديشه با آقاي ميلاني از نوع خود جزو اقدامات رسانه‌اي غيرقابل انتظار در ايران است.

روزنامه آرمان مطلبی را با عنوان « یکسالگی برجام وحمایت‌های‌آیت‌ا... هاشمی» به سید‌جلال ساداتیان در ستون سرمقاله خود به چاپ رساند که در زیر بخشی از آن را مطالعه میکنید:

درآستانه سالگرد اجرای برجام، حامی بلند پایه وپشتیبان عاقل و بصیر فرایند برجام ، حضرت آیت‌ا... هاشمی با شتابی باور نکردنی از میان ما رفت، گویی جسم خسته از ناجوانمردی‌ها و تهمت‌ها و افترائات این سال‌ها، تاب تحمل بیشتر را از جسم رنجورش ستانده بود. خدایش رحمت کند که حمایت‌های پنهان وآشکار وی از روند مذاکرات و گروه مذاکره کننده دربرابر نابخردی‌ها و اقدامات ضد منافع ملی، برجام را به مرحله اجرا رساند. در همین مدت کوتاه، آثار خیر برخی جنبه‌های مثبت برجام که عبارت بود از خارج ساختن کشور از فرآیند امنیتی در شورای‌امنیت و بازگرداندن آن به مسیر درست، در قالب آژانس بین‌المللی انرژی، دور ساختن جو و شرایط ایران‌هراسی از کشور و فراهم‌شدن امکان تعاملات معقول براساس منافع و مصالح دوجانبه و چند جانبه با کشور‌های مختلف جهان ، صدور نفت و مشتقات آن در حدود سهمیه ایران از بازار که در سال‌های تحریم از دست رفته بود، دستیابی به خرید و تهیه کالاهای مصرفی و سرمایه‌ای با قیمت رقابتی عرف در بازار و نه چند برابر قیمت از بازار سیاه و همچنین باز شدن بازارهای صادراتی برای ایران که نوید بخش آغاز روند توسعه اقتصادی کشور، بخشی از نکات مثبت به سرانجام رسیدن برجام است. در هنگامه حملات بی‌دریغ دلواپسان و مخالفان سینه چاک برجام و نیز کاسبان تحریم به مذاکره کنندگان و روند مذاکرات ، آیت‌ا... هاشمی با استدلال‌ها بیانات استوار خود همواره بر نکات مثبت و دستاورد‌های برجام تاکید ورزیده تیم مذاکره کننده را دلگرم به راهشان ساخته وآنان را امیدوارتر از پیش مطمئن به طی مسیر می‌نمود و شاهد بودیم مثل همیشه، در مسیر انتخاب شده و طی شده اش اصولی ودرست بود که امروز شاهد پیامدهای مثبت آن در سطوح مختلف هستیم. تصویب یا بهتر گفته شود، تمدید قانون تحریم ایران«IRAN SANCTION ACT» موسوم به ایسا نیز به رغم هجمه شدید مخالفان پیش گفته، نتوانست در اراده ایشان و ذهنیت وی در درستی راه خلل ایجاد کند و با ذکر این نکته که باید معترض موارد نقض در مراجع پیش بینی شده در برجام و سایر مراجع ذیربط مثل اتحادیه اروپا و بقیه شرکای مذاکره کننده شد، بر ادامه مطمئن و با صلابت راه تاکید می‌ورزید .

مطلبی با عنوان "پیام جدی برجامی اروپا به امریکا" در ستون اول دفتر روزنامه ایران توسط علی خرم منتشر شد:

اقدام امریکا به تمدید قانون تحریم‌های آیسا به سلسله اختلافاتی میان تهران و واشنگتن درباره اجرای برجام انجامیده است که موضوع بحث و گفت‌وگوی نشست اعضای کمیسیون مشترک ایران و 1+5 در وین بود.
قانون تحریم‌های ایران که قرار بود تاریخ آن تا پایان سال جاری میلادی به پایان برسد، با تلاش مخالفان تندروی کنگره امریکا تمدید شد آن هم در شرایطی که رأی اکثریت موافقان این طرح به بی اثر شدن وتوی رئیس جمهوری امریکا می‌انجامید و باراک اوباما تنها برای نشان دادن نظر مخالف خود با تمدید این مصوبه مجلس امریکا از امضای آن خودداری کرد.

با وجود این ایران این اقدام را به معنای نقض سیاسی و محتوایی برجام تعبیر کرد و با توجه به ساز و کارهای تعبیه شده در برجام برای بررسی نقض تعهدات هر یک از کشورهای عضو توافق از کمیسیون مشترک 1+5 خواست تا این اقدام امریکا را مورد توجه و رسیدگی قرار دهد. این در حالی است که دولت اوباما پیش از این طی ۶ بند در برجام متعهد شده بود که بندهای تحریمی این قانون را که در تضاد با برجام بود به حالت تعلیق درآورد. عمده‌ترین تحریم‌های در نظر گرفته شده در این قانون که طبق برجام به حالت تعلیق در آمده بود به سرمایه‌گذاری در بخش صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فروش بنزین و خدمات مربوط به صنعت نفت از جمله حمل نفت خام ایران باز می‌گشت.

کورش شجاعی ستون یادداشت روز  روزنامه خراسان را به مطلبی با عنوان  بی توجهی پوتین به«هاشمی فراموش شدنی نیست» آمریکا اختصاص داد که در ادامه می خوانید:

یار دیرین انقلاب و امام و رهبری دعوت حق را لبیک گفت و از بین ما رفت اما یادش زنده خواهد ماند چون نهضت و انقلاب مردم مسلمان ایران و راه امام همچنان زنده است و زنده خواهد ماند و مسلم وقتی که قلب بزرگترین و مهمترین انقلاب قرن همچنان در دل تاریخ دیروز و فردای جهان می تپد، یاد موثران، بزرگان و استوانه های این انقلاب و نظام نیز زنده و ماندگار خواهد ماند. آیت ا... هاشمی رفسنجانی که از جوانی و از حدود سال 1337 یعنی 20 سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و به خصوص پس از آشنایی و درک محضر امام خمینی(ره) تلاش مومنانه و آگاهانه در رکاب پیر و مرادش برای رهانیدن مردم و کشور از چنگ استبداد و استعمار و طاغوت زمان را آغاز کرد و تا پایان عمر پا در رکاب خدمت به انقلاب و نظام و مردم بود و شانه توانمند خود را زیر بار سنگین ترین مسئولیت ها قرارداد از یاد مردم بزرگوار و قدرشناس ایران نمی رود. آن «مرد روز های سخت» پیش از انقلاب و پس از انقلاب، آن سال ها زندان کشیده رژیم طاغوت و شکنجه شده ساواک، آن رئیس اولین مجلس شورای اسلامی و مدیر جلسه ای که نمایندگان مردم به عدم کفایت بنی صدر و عزل او رأی دادند همیشه در میدان حاضر بود آن هم «حاضر موثر» در عرصه های گوناگون.
و اما فرماندهی این انسان شجاع و با درایت در میدان سخت و سرنوشت ساز دفاع مقدس چه گره هایی را که باز نکرد و چه دستاورد هایی که نداشت. مشورت های سازنده، موثر، آینده نگرانه و ژرف اندیشانه این بزرگمرد بهره مند از «هوش وافر» به سلسله جنبان و بنیان گذار انقلاب و خلف صالح ایشان، از وی جایگاهی ساخت که رهبر فرزانه مان در پیام تسلیتشان، از هاشمی به عنوان «تکیه گاهی مطمئن» برای خود و دیگران یاد کردند، آن هم رهبری که سابقه رفاقت و دوستی خود را با هاشمی 59 سال و سرآغاز این دوستی دیرینه را قطعه بهشتی بین الحرمین کربلای معلی ذکر می کنند.

روزنامه آفرینش مطلبی را با عنوان «"مكتب هاشمي" و درس‌هاي مردم» در ستون سرمقاله خود به قلم حميدرضا عسگري اختصاص داد:

بار ديگر بازتابي از خود نشان دادند كه رسانه‌ها و شبكه‌هاي خبري جهان مجبور به پرداختن و تفسيرش شدند. آري سخن از حضوري ميليوني بود كه خبرنگاران خارجي از آن به عنوان بزرگترين مراسم تشييع سياستمداران جهان بعد از امام خميني(ره) ياد كردند. مردم اينبار نيز براي نظام و ياران واقعي آن سنگ تمام گذاشتند. بدور از هرگونه بزرگ نمايي واهي، و عليرغم آنكه بسياري چشم ديدن چنين حضوري را نداشتند، اما مردم با عشق آمدند.

عشقي كه به يارديرين امام داشتند و دلي كه از داغ فقدانش خون شده بود. مردم آمدند تا بار ديگر با حضور خود بياموزند. اينبار درس مسئوليت عشق آميز را كه نشان از دلدادگي حقيقي به انقلاب و وفادارانش داشت. حضوري كه كثرت آن از بابت حضور نسل‌هايي بود كه هيچ نشان و تجربه‌اي از دوران انقلاب، جنگ تحميلي و دوران سازندگي نداشتند.

بلكه به واسطه نقش پررنگ و غيرقابل كتمان آيت الله هاشمي در روايت‌هايي بود كه از انقلاب شنيده بودند. اما حوادث و اتفاقات يك دهه اخير، بيشترين شناخت را نسبت به شخصيت شناسي ياران حقيقي انقلاب ايجاد كرد. به همين جهت برخود واجب دانستند تا با حضورشان آخرين لبيك خود را به آيت الله بگويند.مردم آمدند تا بگويند در هياهو و گردوغبار سياسي سره و ناسره را تشخيص مي‌دهند و هيچگاه دستخوش تبليغات و جهت گيري هاي مصنوعي نخواهند شد.

آيت الله همواره درس و نصحيت براي مسئولان داشت. در سخنان و بيانات ايشان همواره نقش مردم به عنوان صاحبان انقلاب، ولي نعمتان كشور، سرمايه‌هاي نظام و... پررنگ بود. مدام مسئولان و دستگاه‌هاي مختلف را نسبت به حقوق مردم و خواسته‌هاي ملت سفارش مي‌كردند تا هيچگاه ميان جامعه و حكومت فاصله ايجاد نشود.