عصر ایران

دولت‌های سوسیال دموکراتیک موفق فقط در سرزمین‌های کم‌جمعیت ظهور کرده‌اند. مدیریت موفق جمعیت‌های کلان، ظاهرا بدون تمرکز بر تولید ثروت ناممکن است. دست کم تا این مرحله از تاریخ بشر چنین بوده.

دولتی است که با هدف پشتیبانی از رشد صنعتی و توسعۀ اقتصادی در حیات اقتصادی دخالت می‌کند. ژاپن نمونۀ کلاسیک دولت توسعه‌گرا است. در دورۀ فرمانروایی میجی (Meiji) در سال‌های 1868 تا 1912، دولت ژاپن با امپراتوری‌های بازرگانی بزرگ خانوادگی، که تا جنگ جهانی دوم بر اقتصاد ژاپن سلطه داشتند، ارتباط نزدیکی برقرار کرد.

در بین متفکران راست نو یا لیبرال‌های مدافع دولت حداقلی، رابرت نوزیک از برجسته‌ترین نظریه‌پردازان است که آرای او در تقابل با آرای جان رالز قرار داشت که این یکی برجسته‌ترین نظریه‌پرداز لیبرالیسم چپ یا لیبرالیسم عدالت‌گرا بوده است.    

فمینیست‌های مارکسیست‌ دولت مردسالار را در زمینه‌ای اقتصادی جا می‌دهند، فمینیست‌های رادیکال آن را در زمینۀ نابرابری جنسیتی قرار می‌دهند و اصرار دارند دولت اساسا نهادی با "قدرت مردانه" است.

راست نو معتقد است رقابت انتخاباتی، سیاستمداران را تشویق می‌کند تا با دادن قول‌هایی دربارۀ صرف هزینۀ بیشتر و اجرای برنامه‌های سخاوتمندانه‌تر حکومتی، بی‌توجه به آسیب درازمدت این‌گونه سیاست‌ها بر اقتصاد به صورت افزایش مالیات‌ها و افزایش تورم، روی دست یکدیگر بلند شوند.

به نظر جان لاک، هدف دولت خیلی خاص است: دولت موظف است از مجموعۀ حقوق فردیِ "طبیعی" یا "خداداد"، یعنی از "جان، مال و آزادی" دفاع کند.

ناسیونالیسم ضد استعماری، در واقع ناسیونالیسم رایج در جهان سوم است که به بیرون راندن دولت‌های استعمارگر از سرزمین‌های آسیایی و آفریقایی منتهی شد.

نوشته‌های هیتلر برنامه‌ای سه‌مرحله‌ای را برای توسعه ارائه می‌کرد. در مرحلۀ اول، نازی‌ها می‌کوشیدند "آلمان بزرگ‌تر" را برپا کنند.در مرحلۀ دوم، در نظر داشتند با تاسیس امپراتوری به "فضای حیاتی" دست یابند. در مرحلۀ سوم، هیتلر تحقق رویای سلطۀ نهایی آریایی‌ها بر جهان را در نظر داشت.    

اتو فون بیسمارک، زمامدار پروس و نخستین صدراعظم آلمان که ناسیونالیسم آلمانی را خرج جنبش بزرگنمایی پروس و معطوف به تشکیل کشور واحد آلمان کرد از نمونه های برجسته ناسیونالیسم محافظه‌کار است.

ناسیونالیسم در هر صورت، چه مثبت چه منفی، با جنگ و انقلاب نسبتی عمیق دارد. در آمریکا منتهی به جنگ شد و استقلال آمریکا از انگلستان را رقم زد. در فرانسه به انقلاب علیه رژیم سلطنتی منتهی شد. در ایتالیا و آلمان به جنگ جهانی دوم انجامید. در هندوستان و الجزایر نیز به انقلاب علیه انگلیس و فرانسه ختم شد.

نظم نوین ناشی از کنگرۀ وین تا سال 1914 یعنی صد سال دوام آورد ولی با آغاز جنگ جهانی اول در این سال، این نظم صدساله نیز فرو ریخت.

در ایران پس از انقلاب مشروطه جنگ بین قشون محمدعلی‌شاه و مشروطه‌خواهان تهران، که به برتری قشون محمدعلی‌شاه انجامید، و سپس جنگ بین نیروهای نظامی ستارخان و باقرخان و سردار اسعد بختیاری با قشون محمدعلی‌شاه، که به شکست این قشون منتهی شد، مصداق جنگ انقلابی بود

درگذشته عقیده بر این بود که حق شرط تنها با موافقت تمام طرف‌های معاهده قابل پذیرش است. با این حال با افزایش تعداد دولت‌ها، پیچیده‌تر شدن موضوع معاهدات و تشویق شمار بیشتر کشورها به پیوستن به معاهده، شیوه انعطاف‌پذیرتری نسبت به حق شرط اتخاذ شده‌است.

مک‌کارتیسم در فرهنگ سیاسی جهان برای اشاره به سیاست متهم کردن اشخاص و سازمان‌ها به خیانت و اقدامات براندازانه بدون وجود مدارک و دلایل کافی به کار می‌رود.

شاخص عمدۀ دورۀ وستفالیا، پیدایش و رشد دولت‌های ملی است. پیمان وستفالی لطمه‌ای اساسی به اقتدار سیاسی کلیسای کاتولیک زد و یکی از مبانی اصلی جدایی دین از سیاست در اروپا بود.

فیلوسوفیا واژه‌ای است که ظاهرا فیثاغورس، فیلسوف و ریاضیدان یونانی، آن را ابداع کرده است. فیثاغورس در قرن ششم قبل از میلاد می‌زیست. او در سال 570 قبل از میلاد مسیح به دنیا آمد و در سال 495 ق.م از دنیا رفت. بنابراین واژۀ فلسفه تقریبا عمری بیش از 2500 سال دارد.

از رمان‌های مشهور مارکسیستی و مرتبط با زندگی دهقانی در اروپای شرقی، باید به کتاب "پابرهنه‌ها"، اثر زاهاریا استانکو، اشاره کرد که احمد شاملو به زبان فارسی ترجمه کرده.

بنه مشتمل بود بر یک یا چند قطعه زمین زراعی (آبی و دیمی)، که در آن تعدادی زارع به کار تولید زراعی اشتغال داشتند. وسعت هر بنه در روستاها متفاوت بود و از یک جفت گاو تا 4 جفت تغییر می‌کرد. در اکثر بنه‌ها معمولا 2 جفت گاو کار می‌کردند. در ازای هر گاو هم یک زارع در بنه حضور داشت.

از حیث حقوق شهروندی، تفاوتی بین آن‌ها و سایر شهروندان اسرائیل وجود ندارد ولی در عمل موارد متعددی را می‌توان مثال زد که حقوق شهروندی آن‌ها نقض می‌شود. با این حال در حد نقض حقوق انسانی فلسطینی‌های کرانۀ باختری و نوار غزه نیست

وینستون چرچیل سیاستمداری بود که رتوریک قابل توجهی داشت. چرچیل نویسنده‌ای زبردست بود که جایزۀ نوبل ادبیات را هم در دهۀ 1950 کسب کرد. او در جریان جنگ جهانی دوم ضمنا سخنرانی‌های موثرش را خودش می‌نوشت. متن سخنرانی‌های او غنای ادبی بالایی داشتند و او آن‌ها را با بیانی موثر در نطق‌های رادیویی‌اش ایراد می‌کرد.