شاید نباید گیر می دادم!

برای من چیستان طرح کرد: "فرض کنیم جَو و جاذبه نیست، آیا می توانیم یک طناب از کره ماه بکشیم تا زمین یا نه". گفتم: "نمی دونم". با لبخند پیروزمندانه ای خودش پاسخ داد: "نه طناب پاره می شه چون نمی تونه وزن خودش رو تحمل کنه". می گویم : آخه وقتی می گی جاذبه نیست، خُب پس وزنی هم نیست که طناب پاره بشه!" کمی فکر می کند می گوید: "نه نه. جاذبه هست. اشتباه کردم!" می گویم: "به هز حال تو طنابش رو بیار آزمایش کنیم تا حرفت ثابت بشه." می گوید: "من طنابش رو میارم، تو نمی تونی ببریش بالا که آزمایش کنیم." می گویم: "من سرش رو وصل می کنم به یه بادکنک هیدروژنی می ره بالا." می گوید: "نه خیر. نمی شه. می خوره به جَو می ترکه." می گویم: "چطوریه که این جو و جاذبه هر جا که تو بخوای نیست، ولی به من که می رسه هست؟!" می گوید: "بی خیال اصلا" و با گوشی اش دیالوگ یه مزاحم تلفنی به نام ناصر را می گذارد گوش بدهیم. بار اولی بود که می دیدم تلاش می کند از سلول های خاکستری اش استفاده کند. شاید نباید گیر می دادم!

منبع : وبلاگ میر الف