خانم وزیر: نمی دانم چرا از ما انتقاد می کنند؟/ عصرایران: یک دلیلش قتل 8 هزار انسان است

عصرایران - وزیر محترمه بهداشت ، روز گذشته در سخنانی با اشاره با انتقادات موجود از وزارت متبوع خود ، این انتقادها را "هجمه" دانسته و گفته که نمی داند دلیل این هجمه ها چیست؟!

البته این که وزیری نداند چرا وزارتخانه اش مورد انتقادهای فزاینده است ، خود محل انتقاد است و مایه ناامیدی ؛ خانم دستجردی ، خود پزشک است و خوب می داند که تا درد تشخیص داده نشود ، درمانی متصور نیست و حالا ایشان به عنوان وزیر بهداشت ، اقرار می کتد که درد وزارتش را نمی داند ، چه آن که درد وزارت بهداشت ، دلیل انتقادات فزاینده نسبت به آن است.

هر چند که دردهای پرشماری در مجموعه وزارت بهداشت وجود دارد ، اما در این مقال کوتاه ، فقط به یکی از این دردها می پردازیم که همین یک قلم ، سالانه مرگ رقت انگیز هزاران ایرانی را رقم می زند.

البته انصاف این است که بگوییم این مشکلات در طول دوره های مختلف ایجاد و تلنبار شده است و همه تقصیرها متوجه یک وزیر خاص نیست اما به هر ترتیب ، معضلاتی هستند که موجودند و مستقیم و غیر مستقیم با جان مردم سروکار دارند.

یکی از همین دردهایی که باعث انتقادات و "هجمه" های متعدد علیه وزارت بهداشت شده ، ضعف مفرط و جانفرسای سیستم اورژانس در امداد رسانی به مصدومان تصادفات رانندگی است.

همان طور که می دانید ، سالانه حدود 25 هزار ایرانی در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می دهند .

طبق آمارهای پلیس ، از این تعداد 51 درصد در صحنه تصادف کشته می شوند و 49 درصد از آنها ، در مسیر اورژانس یا در بیمارستان جان خود را از دست می دهند.

این ، امری طبیعی است که در تصادفات شدید ، برخی مصدومان به علت شدت جراحات وارده ، بعد از سانحه فوت کنند اما رقم 49 درصد ، بسیار فاجعه بار است و اگر وزارت بهداشت ، سیستم  قابل قبولی در زمینه اورژانس داشته باشد ، این آمار به شدت پایین می آید.

دیر رسیدن آمبولانس های امداد به سرصحنه تصادفات که گاه رهگذران را ناگزیر می کند مصدومان را حتی با وانت به درمانگاه ها ببرند و ضعف در پذیرش و درمان و کمک های اولیه حتی پس از انتقال مصدومان به مراکز درمانی ، باعث می شود تعداد قابل توجهی از مصدومانی که می توانستند زنده بمانند ، به همین سادگی بمیرند و راهی گورستان شوند!

در حالی در ایران 49 درصد کشته شدگان تصادفات را  افرادی تشکیل می دهند که در مسیر اورژانس یا در مراکز درمانی فوت می کنند که این رقم در دنیا ، به طور متوسط 15 الی 20 درصد است.

حال وزارت بهداشت ایران که به قول وزیرش در زمینه تولید داروهای گرانبها و حیاتی  و تجهیزات مدرن پزشکی و خیلی چیزهای دیگر سرآمد است و چنان شاهکارهایی دارد که انگشت حیرت جهانیان به دهانشان رفته ، اگر فقط بتواند یک سیستم متعارف و نه چندان پیچیده اورژانس را در کشور سازماندهی کند و مانند خیلی دیگر از جاهای دنیا ، به موقع به داد مصدومان برسد و رقم 49درصد کنونی را به 15 درصد کاهش دهد ، سالانه جان حدود 8 هزار نفر نجات خواهد یافت.

دقت کنید که نه خرید آمبولانس برای وزرات بهداشت مشمول تحریم هاست که گناه این کم کاری را به گردن استکبار جهانی بیندازند و نه آموزش نیروهای امدادی و جذب آنها در سیستم درمانی و استقرارشان در جاده های کشور ، کار شاقی است که نتوان انجام داد. فقط کافی است آمبولانس ها به موقع برسند و کادر درمانی به موقع دست به کار شوند تا این همه خانواده داغدار و این همه بچه یتیم نشوند.

اگر جان مردم برای مسوولان وزارت بهداشت ، چه در دوره کنونی و چه در دولت های قبلی ، یک اولویت غیرقابل معامله بود ، حتماً مسوولان این مجموعه به جای خیلی از برنامه های پرهزینه و پرطمطراق دیگر ، ابتدا مواردی مانند همین سیستم فشل و آدمکش اورژانس را سروسامان می دادند و بعد پروژه خودکفایی در ساخت فلان دارو را کلید می زدند که خود حکایت خاص خودش را دارد و اینجا واردش نمی شویم و فقط در همین حد می گوییم که اگر در ساخت دارویی فعلاً خودکفا نشویم ، می توانیم آن را از خارج وارد نماییم ولی نمی توانیم در هنگام تصادفات مرگبار رانندگی ، از خارجی ها نیروی امدادی و آمبولانس بطلبیم و نیز نمی توانیم جایگزین قربانیان را از خارج وارد کنیم.

همان گونه که ملاحظه کردید ، فقط با درست شدن سیستم اورژانس در کشور ، سالانه 8 هزار نفر کمتر می میرند و اگر امروز 25 هزار نفر در سال کشته می شوند ، 8 هزار نفرشان نه به دلیل تخلف رانندگی و ضعف ایمنی خودور و غیراستاندارد بدون جاده ، که به دلیل کوتاهی وزارت بهداشت روانه قبرستان می شوند و اگر همین امروز ، سیستم اوژانس و درمان اصلاح شود ، 8 هزار نفر از این آمار شرم آور و تکان دهنده کاسته می شود.

حال انصاف دهید اگر همه نواقص وزارت بهداشت را به کناری بنهیم و فقط همین یک مورد را مستند انتقاد از آن قرار دهیم ، آیا ره به خطا برده ایم؟ راستی اگر کسی باعث مرگ یک نفر شود ، قانون با او چه برخوردی می کند؟ اگر 8 هزار نفر باشد چه؟!

امیدواریم خانم وزیر یکی از دلایل به قول خودشان "هجمه" ها را متوجه شده باشند و برای رفع آن ، تدبیری عاجل بیندیشند که حتی یک روز تأخیر هم مساوی است با کشته شدن انسان های بیشتر ؛ انسان هایی که از ازل تا ابد یک بار شانس زندگی دارند.